wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2309 | WYNIKÓW
Dowód niedojrzałości
Chłopak dawał wyraźne znaki, że jest mną zainteresowany, że mu zależy. Nie czułam się gotowa na związek, nadal się nie czuję, aczkolwiek chciałam się przyjaźnić, a później może by coś z tego wyszło. Ostatni raz widzieliśmy się na zakończeniu roku. Idzie do liceum, więc powiedział, że "będziemy w kontakcie". Dopiero pod koniec wakacji napisałam do niego. Brak odpowiedzi. Przyjaciółka, bez mojej zgody, spytała o przyczynę milczenia. Wyśmiał nas, nazwał z pogardą "dziewczynkami", dodał, że nie zamierza mi odpisywać. Nie spodziewałam się tego po nim.
Gimnazjalistka, klasa III
Dominujący charakter
Aktualnie razem z przyjaciółkami tworzymy "team". Jedna z tych, które doszły, ma bardzo dominujący charakter. Kiedyś mi to nie przeszkadzało, ale obecnie mam z tym duży problem. M.in. z mówieniem jej prawdy albo ze sprzeciwieniem się jej, gdy mam inne zdanie. Zauważyłam, że próbuje mi „podebrać” moją przyjaciółkę i tak jakby wzbudzić we mnie zazdrość. Nie potrafię normalnie z nią pogadać, bo chyba się jej boję.
Nastolatka
Sprzeczności
Mieliśmy wycieczkę. Jeden z kolegów cały czas się mnie pytał, czy z nim w coś zagram i cały czas ze mną rozmawiał i żartował. Nawet poprosił, żebym zagrała z nim w bilard, bo ''chce zobaczyć jak ja kiepsko gram'' Dzisiaj chłopcy się przechwalali, za ilu to grali, bo są tacy świetni. Ten kolega stwierdził, że grał za czterech, a o mnie powiedział, że grałam za jednego. Poczułam się trochę głupio. Zrobił ze mnie przy klasie niezdarę i idiotkę. Na wycieczce taki miły. Ja już nic z tego nie rozumiem.
Piątoklasistka
Trzeba się odważyć...
Od jak dawna sięgam pamięcią znałem pewną dziewczynę. Wychowaliśmy się na jednym podw órku. Nie wyobrażaliśmy sobie choćby jednego dnia bez wspólnej zabawy. Śmiało mogę stwierdzić, że ten okres, tj. w wieku 4-7/8 lat był najpiękniejszy w ciągu całego mojego krótkiego życia. Następnie udaliśmy się do innych do innych szkół podstawowych. Mniej więcej od tego właśnie czasu zaczął pojawiać się między nami taki znikomy murek, który z każdym kolejnym rokiem rósł . Jednak wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy, a następnie było mi to strasznie obojętne. Uczyliśmy się w jednym gimnazjum, ale w różnych klasach. Traktowaliśmy się jakbyśmy się nigdy nie znali. Po dwóch latach zaczęło mi to bardzo przeszkadzać i próbowałem nawiązać kontakt i zniszczyć mur. Coraz bardziej Jej potrzebuję, ale coraz dalej mi do Niej. Mam napady agresji lub smutku. Dwa razy udało nam się stać w jednej grupie i wtedy normalnie rozmawialiśmy, ale gdy raz zostaliśmy sami na przystanku- milczałem.
16-latek
Brak pieniędzy
Jestem optymistką i cieszę się z różnych drobiazgów, jednak brak sprawnie działającego telefonu, modnych ubrań i własnego pokoju mnie dobija. Rodzice już tyle naobiecywali, że będę miała pokój i że wyjedziemy na wakacje. Zawsze brakuje pieniędzy. Zazdroszczę ludziom, którzy mogą zwiedzać świat, bo ich na to stać. Mimo, że mam kochającą rodzinę i przyjaciół mam wrażenie, że życie przemyka mi przez palce, bo nie mogę robić rzeczy, które bym chciała. Mam zamiar w wakacje wybrać się do pracy, aby kupić sobie telefon. Czy jest sens stracić ten czas, aby mieć coś materialnego zamiast cieszyć się odpoczynkiem? Nie chcę być "nieszczęśliwa" z powodu jakiejś rzeczy, Jak to zmienić?
Licealistka
To nie musi być zły rok
Miałem masę problemów związanych z dojrzewaniem, szkołą itd. Żeby to odreagować, na przerwach siedziałem sam, nie odzywałem się do nikogo, ze szkoły jechałem prostu do domu, a na spotkaniach ze znajomymi siedziałem z boku. Gdy problemy minęły, nie potrafiłem się wyrwać ze świata, który stworzyłem wokół siebie. Zacząłem się bać rozmów, czułem się inny, niepotrzebny. Nie znoszę prac w grupach, stresuję się wyjściem do sklepu, biblioteki, czy lekarza, dlatego cały wolny czas spędzam w domu. Czuję że bardzo potrzebuję innych ludzi, ale nawiązywanie relacji i ich utrzymanie jest dla mnie czarną magią. Przede mną ostatni rok gimnazjum i boję się, że będzie to dla mnie fatalny okres.
Gimnazjalista
Skąd te zmiany?
Mam wszystkiego dosyć. Denerwują mnie moje fałszywe koleżanki i ich zachowanie. Obgadują, mają w kółko te same tematy rozmów. Całe szczęście, że mam wirtualnych przyjaciół, oni są nieporównywalnie lepsi. Do tego męczy mnie trądzik. Kiedyś byłam radosnym dzieckiem, a teraz wykańczają zmienne nastroje. Dlaczego tak się zmieniłam?
13-latka
