Życie na podglądzie

Wszyscy wobec siebie wzajemnie przyobleczcie się w pokorę (1 P 5, 5)

Nie chodzi o to, by myśleć o sobie lepiej czy gorzej, ale by myśleć o sobie mniej. Założycielka zgromadzenia Małych Sióstr Jezusa s. Magdalena Hutin podpowiadała: „Nie dbajcie o to, by zajmować ostatnie miejsca. Dbajcie o miłość”.

Skoro, jak przypominał Thomas Merton, „pycha to uparte dążenie do bycia tym, kim się nie jest, ani nigdy nie miało być”, pokora jest zgodą na bycie sobą. Nie ma ona nic wspólnego z przepraszaniem za to, że się żyje.

„Kiedy naprawdę zacząłem kochać samego siebie, przestałem chcieć mieć zawsze rację. Dzięki temu rzadziej się myliłem. Dziś wiem, że to nazywa się… pokora” ‒ wspominał Charlie Chaplin. Co to znaczy być pokornym? – spytałem przed laty innego aktora - ks. Kazimierza Orzechowskiego. „Po prostu żyć, być sobą. Jeśli inni, widząc ciebie, zobaczą Boga, to łaska z nieba.  Żyj, bądź sobą. Bądź wolny. Jeśli będą cię krytykowali, nie szkodzi, to też ci dobrze zrobi. Nie musisz się tym tak przejmować. Nie musisz być żadnym pokazem, okazem. Przejmowanie się sobą to zawsze będzie jakaś pycha, fałszywa pokora. Żyj tak, jakbyś był podglądany!”.