Wiśniewscy w tym roku mają 175 lat... W sumie. Rodzice Aldona i Artur oraz dzieci – Antonina, Gabriel, Szymon, Mikołaj i Jeremiasz. W Glinojecku niedaleko Płońska ich mieszkanie tętni życiem i muzyką. Zresztą nic dziwnego, bo w każdym kącie można zobaczyć tu jakiś instrument. – Będzie ich może około trzydziestu – mówi Aldona Wiśniewska. – Sporo więcej! – poprawiają mamę najmłodsi.

RODZINNA FLAGA
Aldona i Artur poznali się w szóstej klasie podstawówki. To była ich pierwsza miłość. Podczas studiów wzięli ślub. – Rodziły się kolejne dzieci i zaczynały z nami grać – śmieje się pan Artur. – I przyszedł kiedyś taki moment, że Antosia i Gabryś zaczęli komponować – dodaje. – Na uczelni w Lublinie szukałam muzyków do swojego zespołu. Bez skutku – opowiada najstarsza z rodzeństwa Antosia. – W domu podzieliłam się pomysłami. Złapaliśmy za instrumenty. I już nie musiałam szukać zespołu – kończy wokalistka. Brakowało tylko perkusisty. W tej roli odnalazł się przyjaciel rodziny – Mateusz. Tak powstał zespół Moja Rodzina. – A nazwa? – pytam. – Kiedyś tak pięknie zagraliśmy, że aż krzyknąłem z dumą: „Moja rodzina!”. I tak zostało – wspomina tata. W minionym roku Moja Rodzina zagrała aż 40 koncertów. Na stronie internetowej zespołu tłustym drukiem uwagę zwracają słowa Jana Pawła II: „Rodzina jest na służbie miłości, miłość jest na służbie rodziny”. – Te słowa to nasza fl aga, z którą idziemy – stwierdza mama Aldona. Rodzina Wiśniewskich – w ciągu dnia rozbiegana pomiędzy szkołą, pracą, domem, koncertami – wieczorem spotyka się w komplecie na wspólnej modlitwie. Wtedy każdy za coś dziękuje. – Cieszymy się, że możemy wielbić Pana Boga swoją muzyką – mówią rodzice. – I chcemy być narzędziem w Jego rękach.

URZĘDNIK JEREMIASZ
– Jest nas siedmioro, wiec musimy się dzielić obowiązkami – mówią rodzice. Według aktualnego grafi ku Szymon dba o kuchnię, Mikołaj wynosi śmieci, a Jeremiasz robi zakupy. – Czasem zamieniam się z Mikusiem. Wtedy śmieci są na mojej głowie – opowiada Jeremiasz. – Jeremiasz to nasz urzędnik. Przygotowuje przeróżne umowy, które później podpisujemy – śmieje się pani Aldona. Wszyscy wybuchają śmiechem, gdy zapytany o swój dyżur Gabryś odpowiada: – Ja tutaj nie mieszkam. Maturzysta Gabryś mieszka w bursie przy liceum, a studentka Antosia w Lublinie. Gdy wracają do domu z nowymi pomysłami muzycznymi, w dużym pokoju rozpoczynają się próby. Niedawno wszyscy sąsiedzi otrzymali od Wiśniewskich trzy płyty Mojej Rodziny. I pisemne podziękowania za cierpliwość. Ich ostatni album nosi tytuł „W świąteczny czas”. Pieniądze ze sprzedanej płyty z kolędami trafi ą do powodzian z okolicy. – Nagle padł pomysł takiej płyty – przypomina sobie pan Artur. – A po dwóch tygodniach była już wydana – dodaje. Dla piątki rodzeństwa pomoc potrzebującym to coś normalnego. – Kiedyś śpieszyliśmy się na koncert – wspomina Gabryś. – Mijaliśmy po drodze starszego człowieka, który nie potrafił wydostać się z zaspy swoim małym fiatem. I spóźniliśmy się na tamten koncert – uśmiecha się gitarzysta.