wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 318 | WYNIKÓW
Nadmiar ambicji
Od zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą, co roku świadectwa z czerwonym paskiem, zawsze przygotowana do lekcji, odrobione zadania, itd. Męczą mnie straszne ambicje. Dużo czasu poświęcam na naukę, jednak w razie jakiegoś niepowodzenia, złej oceny, bardzo źle na to reaguję- "załamuję się" i cały dzień mam już zmarnowany. Moi rodzice nie stawiają mi wymagań- w razie niepowodzeń, mówią mi, żebym się nie przejmowała. Problem leży we mnie, w mojej głowie i nie wiem, jak sobie z tym radzić. Nie potrafię się nie przejmować. Mam też ogromne kompleksy. Ciągle mi się coś w sobie nie podoba, mimo tego, że jestem podobno bardzo szczupłą. Dziewczyny w gimnazjum, zazdrosne o oceny, ciągle nazywały mnie brzydką i grubą. Teraz ludzie mnie lubią i nie narzekam na brak znajomych
15-latka
Jak delikatnie zerwać?
Kiedyś poznałam chłopaka w grze komputerowej. Zaprzyjaźniliśmy się od tamtego momentu, a nawet od 2 miesięcy ze sobą chodzimy, choć mam dopiero 14 lat. Jednak stwierdziłam że jeszcze nie chcę mieć chłopaka, jakoś straciłam do niego uczucie. Od pewnego czasu zaczął zbyt mocno poruszać tematy, o których póki co nie chcę rozmawiać, nieswojo się czuję pisząc o takich sprawach. Normalnie nie miałabym problemu z tym, by zerwać, ale to typ chłopaka, który szybko się załamuje. Chciałabym, byśmy zostali przyjaciółmi, nie chcę, by coś sobie zrobił.
14-latka
Nie będę ćwiczyć
Nie lubię WF-u. Nigdy nie lubiłam. Chyba, że coś mi się udawało. Po prostu wolę ćwiczyć dla przyjemności, a nie z przymusu. Jeszcze te dziewczyny krzyczą. Dlatego teraz na WF-ie nie ćwiczę, bo niby zapomniałam stroju. Albo źle się czuję itp. Wiem, że to złe, ale ja nie chcę ćwiczyć do końca roku. Będę ćwiczyć, kiedy będziemy wychodzić na dwór. Jeszcze parę tygodni. Co zrobić?
Szóstoklasistka
Nie przesadzaj
Mam wyrzuty sumienia które codziennie bardzo mnie męczą. Bardzo kocham swoich rodziców, którzy są cudowni. Lepszej rodziny nie mogłam sobie wymarzyć, rodzice zawsze chcieli wychować mnie i rodzeństwo jak najlepiej. Niestety, zdarzyło mi się przeklinać czy oglądać coś niewłaściwego. Trwam od kilku miesięcy w postanowieniu, że to się nie zdarzy. Gdyby rodzice się dowiedzieli, uciekłabym ze wstydu. Jestem na siebie tak bardzo zła, że ich zawiodłam, że pomimo najlepszego wychowania tak postąpiłam. Jestem złą córką. Staram się pomagać w zamian za to, co robiłam.
13-latka
