wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1703 | WYNIKÓW
Odpuść
5 lat temu zakochałam się - ministrant, rok starszy, inteligentny, zabawny, co prawda nieco specyficzny ale jako 9 - latka nie widziałam jego wad, zresztą do niedawna wciąż tak było. Ostatnio dostrzegam jego wady. Nachodzą mnie wątpliwości, czy to uczucie po prostu nie gaśnie. A ja się boję. Mam okropny mętlik w głowie. On jest obojętny. Dołączyłam do wspólnoty, w której on jest od lat i mam wrażenie, że on jest z tego niezadowolony. Zachowuje się w stosunku do mnie inaczej niż do każdej innej osoby, trzyma dystans, nie zachowuje się normalnie. Tylko w kościele spogląda na mnie. Chciałabym normalnej, koleżeńskiej choćby relacji. Nie wiem, czy on jest gotowy i czy to ma w ogóle sens. Czy mogę, czy mam jakiekolwiek prawo i możliwości, żeby o nas, o naszą relację walczyć
14-latka
Zgubna nienawiść
Nienawidzę szkoły. Nie lubię ludzi, nie lubię nauczycieli, nie lubię czuć się olewana i w głębi duszy nie lubię być sama. Ale często jestem. Nie potrafię wpasować się w tłum ludzi. Moje dwie dobre koleżanki integrują sie z cala klasą, ale ja nie potrafię. Zawsze cicha, słodka, nieśmiała, niezdarna, bezgranicznie miła, ustępliwa. Chciałabym być bardziej śmiała. Nienawidzę swojego wyglądu. Uważam, że jestem za gruba i brzydka. Jest w klasie chłopak, o którym nie umiem przestać myśleć. Piszemy trochę. On jest dla mnie bardzo miły. Ale on jest miły dla każdej. Dla wszystkich. Wierzę w Boga, ale nie jestem dobrą katoliczką. Jedyna osoba, która wierzy we mnie i moja wiarę to ksiądz- katecheta. Chcę coś zmienić.
Gimnazjalistka, kl. III
A teraz jest inaczej
To się zaczęło w III klasie, gdy chłopcy przestali się z nami bawić, rozmawiać i nie chcą z nami wychodzić na dwór. Niektóre dziewczyny z mojej klasy czują się odrzucone, bo jak spytają się chłopaka, czy chce z nią wyjść na dwór, to on się wtedy śmieje, a my czujemy się głupio. W pierwszej klasie dobrze dogadywałyśmy się z chłopakami , przychodzili po nas po szkole, bawiliśmy się i rozmawialiśmy. Nie wiem czemu teraz jest inaczej.
11-latka
Czy pokuta musi być odprawiona zaraz?
Jakiś czas temu na pielgrzymce byłam u spowiedzi. Nie miałam przy sobie modlitewnika, a dostałam dość „trudną” pokutę i postanowiłam odmówić ją w domu. Podczas Mszy św. nie przystąpiłam do Komunii, bo katechetka uczyła, że bez odmówienia pokuty spowiedź jest nieważna. W internecie przeczytałam jednak, że to nieprawda... I pogubiłam się... Czy popełniłam grzech, nie przystępując do Komunii? Magda
Zaskoczenie całkiem miłe
Chłopak, który był dla mnie od dawna ważny, nie odezwał się przez całe wakacje. przyjaciółki radziły mi, żebym się z nim zobaczyła po lekcjach i wyznała mu całą prawdę, co do niego czuję. Już byłam gotowa to zrobić, ale powstrzymał mnie brak jakiejś wewnętrznej siły - odwagi, żeby to zrobić...Teraz wcale tego nie żałuję.
Licealistka
Wysłuchana prośba
Pod koniec tego roku szkolnego na religii szliśmy całą klasą pod kościół, gdzie jest pomnik Maryi. Zmówiliśmy Apel Jasnogórski i pani katechetka powiedziała nam, byśmy się pomodlili po cichu w swojej intencji. Modliłam się o pomoc w tej niezbyt miłej dla mnie klasie. Na następnej religii chłopak z sąsiedniej ławki przyznał, że mnie lubi. I wtedy zaczęłam coś do niego czuć. On chyba do mnie też, bo powiedział, że jesteśmy przyjaciółmi. Nie mam żadnych wątpliwości, że to jest wysłuchanie mojej prośby. Mam jednak pytanie co dalej?
10,5-latka
Najpopularniejsze
- Milion dzieci modli się na różańcu
- Aniele Boży, Stróżu mój, Ty zawsze przy mnie stój!
- Spadające gwiazdy
- Stań się jak dziecko
- Zajmij się swoim życiem
- Załącznik #9435628
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Car na rowerze do Rzymu
