wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2196 | WYNIKÓW
By tęsknota nie przeszła w histerię
Właśnie skończyłam gimnazjum w prywatnej katolickiej szkole. Chodziłam tam 9 lat, a teraz do liceum rodzice kazali mi iść do szkoły publicznej. Jestem osobą bardzo wrażliwą i przywiązującą się do ludzi i miejsc, toteż na zakończeniu roku polało się dużo łez. Boję się, że sobie nie poradzę, że nie będę tam miała nikogo, komu będę mogła zaufać. Chyba nie nadaję się do innej szkoły, przynależę do tego miej-sca. Dodatkowo musiałam się pożegnać również z przyjaciółką. Pierwszy raz czuję w sobie taką kumula-cje wszystkich negatywnych emocji. Jeździłam nawet na rolkach, bo myślałam że jak się zmęczę, to nie będę miała czasu i siły, żeby to wszystko roztrząsać, ale niestety nie pomogło.
Licealistka
Za chłopakiem do gimnazjum?
Bardzo podoba mi się kolega z klasy. Niestety, kilku dziewczynom o tym powiedziałam, zapytał też kolega, przyznałam się i zrobiło się spore zamieszanie. Bo raz się wypierałam, to znów przyznawałam. On, jakby obrażony, nawet na mnie nie spoglądał przez długi czas. Teraz odezwie się w naturalny sposób, jak to kolega z klasy, ale mimo wszystko chyba mnie unika. Z tego powodu jest mi bardzo smutno, trudno o dobry humor. On jest najlepszym uczniem i zastanawiam się, czy nie iść do tego gimnazjum, które on wybiera. Może wtedy mam jakieś szanse na to, że kiedyś będziemy razem? Chociaż jak dam sobie radę z nauką?
Szóstoklasistka
Nie ranić prawdą
Ciężko mi, bo koleżanki odsunęły się ode mnie. A ja powiedziałam tylko szczerze, co jedna o drugiej mówiła. Udowodniłam innej koleżance, że kłamała, bo niby miała być w domu, a widziałam ją z inną dziewczyną. Nie znoszę fałszu, demaskuję go zawsze, ale to się odwróciło przeciwko mnie.
Szóstoklasistka
Nikt nie jest ideałem
Jest w klasie pewna przesympatyczna dziewczyna. Siedzi sama na matmie, a to mój ulubiony przedmiot. Ona ma w tym przypadku pod górkę. Dobrze mi się z nią rozmawia, lubimy te same filmy. Marzę, by z nią siedzieć na matematyce, bo zauważyłem też, że ona jest najładniejszą dziewczyną, jaką znam. Chętnie pomógłbym jej w nauce. Jednak zdaję sobie sprawę z tego, że takie patrzenie na dziewczynę jest przedmiotowe. Niby ja tak nie patrzę. Ale mam swoje problemy, nie wiem, czy zbliżanie się do koleżanki ma sens. Daleko mi do ideału.
17-latek
Trudna sprawa
Jedna dziewczyna prawie cały czas za mną tego, niezbyt ją lubię. Ale nie potrafię powiedzieć "nie", bo boję się, że ją urażę, zrobię jej krzywdę, i że się na mnie obrazi zupełnie, a przecież nie chcę mieć wrogów. Muszę z nią siedzieć na kilku lekcjach, ale ona przeszkadza. Do tego mówi, że nie wierzy w Maryję, rysuje złe obrazki i brzydko mówi. Boję się że ona mnie przeciągnie na tą stronę. A to ja chcę ją przeciągnąć na dobrą stronę. Nikt jej nie lubi, koleżanki mówią, bym ją odtrąciła, ale ja tak nie potrafię. Ona ładnie rysuje, napisała sama piosenkę. Chcę, by była dobra.
Dwunastolatka
Nie trzeba być omnibusem
Zaczęłam naukę w liceum i trochę się męczę. Jest mnóstwo zadań, ciągle kartkówki, bardzo wysokie wymagania nauczycieli. Jestem przyzwyczajona do solidnej pracy, ale teraz ledwo nadążam. Zawsze miałam najwyższą średnią, ale nie wiem, czy w tej szkole to utrzymam. Marzę o medycynie, czuję powołanie do tego zawodu, wiem, że się nadaję, ale jak się uczyć, jak nie obniżyć swojego poziomu?
Pierwszoklasistka w LO
Trudna sprawa
Jesteśmy z młodszą siostrą przerażone, bo nasi kłócący się od dawna rodzice coraz częściej mówią o rozwodzie, już coś robią w tej sprawie, słyszymy o terminie rozprawy. O niczym nas nie informują, my tylko słyszymy ich oskarżenia, krzyki, wyzwiska. Nie chcemy rozwodu rodziców, kochamy ich oboje. Co możemy zrobić, by ratować naszą rodzinę?
Zmartwiona
