wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 4012 | WYNIKÓW
Sprzeczne odczucia
Od zawsze miałam zamiłowanie do gór i od zawsze miałam lęk wysokości. Kiedy jestem na wspinaczce lub punkcie widokowym i patrzę w dół, to mam zawroty głowy i od razu chcę się poddać Jednocześnie chcę iść dalej i zdobyć szczyt. Kiedy dowiedzieli się o tym w mojej klasie, zaczęli się śmiać i mówić, że to całkowicie bez sensu itd. Wiem, że lepiej to ignorować, ale nie wytrzymam. Jestem całkowicie bezradna!
Ośmiolatka.
Skrywane uczucia
Na początku roku szkolnego podobał mi się kolega z klasy, z wzajemnością. Niestety, mimo że chciał coś z tym zrobić, to brakowało mu odwagi, bo jest strasznie nieśmiały. Później jego uczucie chyba wygasło, ale nadal mnie bardzo lubił. Teraz się z nim oficjalnie przyjaźnię, często ze sobą gadamy i wracamy ze szkoły. Ale zdałam też sobie sprawę, jak bardzo go kocham. Kiedy podobała mu się nasza koleżanka z klasy (niestety bez wzajemności), pomagałam mu zwalczyć tą nieśmiałość i ją do niego przekonać. Chciałam, by był szczęśliwy, i nadal tego chcę. Tylko nie wiem, co zrobić. Próbowałam jak dotąd przez 6 miesięcy o nim zapomnieć, bez skutku. Teraz, gdy się przyjaźnimy, łatwiej mi to znieść, to mi wystarczy. Ale nie chcę ukrywać swoich uczuć. Planowałam ostatniego dnia szkoły powiedzieć mu co czuję, ale nie wiem, czy to dobry pomysł, bo ryzykowałabym zniszczenie przyjaźni. Nie wiem co robić, i proszę bardzo Panią o pomoc.
15-latka
Obrażanie
Koleżanki stały się przewrażliwione i o byle co się obrażają. Już nawet nie pamiętam, o co poszło w ostatnim nieporozumieniu. Ale wystarczy iskra i potem się zaczyna omawianie sprawy, wałkowanie jej bez końca, wyliczanie niezliczonych pretensji, narady na przerwach , a potem do wieczora na gadu. Zaczęłam się wreszcie z tego śmiać i teraz dopiero się zacznie. Mam je przeprosić? Ale nic nie zrobiłam, nikogo nie uraziłam…
12-latka
Chodź z Józefem
Gdy zaczynają się schody, zawołaj świętego Józefa. Było to dość dawno temu. Na południu Stanów Zjednoczonych w Nowym Meksyku w mieście Santa Fe mieszkały siostry loretanki. Zakonnice chciały zbudować kaplicę, ale miały kłopot, bo zmarł architekt, a brakowało jeszcze schodów. A bez nich ani rusz. Nie dość tego, nikt nie miał pomysłu, jak schody zaprojektować, bo kaplica była bardzo mała. Siostry przystawiały drabinę, ale jak się domyślacie, nie było to zbyt łatwe, ani bezpieczne.
Wykorzystanie usłużnej
Dzięki mojej ciężkiej pracy mam świetne wyniki w nauce. Już próbowałam podejść nieco luźniej do obowiązków, ale nie potrafię. Daję sobie jednak z tym radę, lecz gorzej z rówieśnikami. Jestem coraz bardziej wykorzystywana, a coraz mniej szanowana. Ostatnio, gdy zapytałam, dlaczego koleżanka bez pytania wzięła mój zeszyt, by spisać zadanie, rzuciła mi go w twarz. Staram się być pomocna, ale chyba przesadziłam, bo rozleniwiłam wiele osób. Lubię w zasadzie wszystkich, ale chyba powinnam coś zmienić.
Licealistka
Kim dla nieo jestem?
Na dodatkowym angielskim poznałam bardzo fajnego chłopaka. Jest miły, inteligentny, chodzi do kościoła. Po zajęciach odprowadza mnie do domu, po tym, jak byłam w szpitalu pytał się, jak się czuję. Ale nie pisze do
mnie. Gdy chciałam, by pomógł mi w jednym przedmiocie, nie bardzo chciał się spotkać. Nie wiem, kim dla niego jestem. Byłam już kilka razy zakochana, ale bez wzajemności. Zazdroszczę dziewczynom, które są szczęśliwie zakochane i wstydzę się tego uczucia.
16-latka
Już się nie wykłócam
Matura coraz bliżej, jestem pełnoletnia, wnet zacznę studia. Niestety, w swoim mieście, bo bez sensu wyjeżdżać, skoro na miejscu jest dobra uczelnia. Przez kilka lat wciąż kłóciłam się z rodzicami, szczególnie z mamą. Wreszcie zrozumiałam, że mogę wiele spraw widzieć inaczej, nie muszę rodziców przekonywać, by myśleli tak jak ja. Nie muszę się zwierzać z każdej myśli, opowiadać o wszystkim szczegółowo. No i jest teraz w domu o wiele lepiej. Polecam młodszym czytelnikom takie podejście.
Maturzystka
Męczące dorastanie
Chociaż mam dobrą rodzinę, kilka koleżanek, to brakuje przyjaciółki. Te dziewczyny lubię, mamy wspólne tematy, ale czasami one poruszają tematy, które mnie odrzucają. Ostatnio uświadamiam sobie, że nie mam się komu zwierzyć. Do tego męczy mnie nieśmiałość, której dawniej nie miałam. No i kolega z klasy, na którego dawno zwróciłam uwagę, zagaduję go, ale bez rezultatów. Nie potrafię wyrzucić go z serca, modlę się, ale on tam mocno tkwi. Przed nami ostatni wspólny rok w szkole.
15 latka
Brak stałej ekipy
Mam dużo znajomych w klasie i w miejscu gdzie mieszkam, ale nie mam stałej ekipy. Szkolni koledzy siedzą w domu albo robią coś, czego nie lubię, a w miejscu zamieszkania ekipa lubi sie napić, a mi to też nie odpowiada. Niby mam kolegów, ale nie mam ekipy. Zamęcza mnie ten problem. Liczę na nową szkołę od września. Oprócz tego chcę się zapisać na jakieś zajęcia sportowe. W dzisiejszych czasach bez znajomych nie da się żyć.
Gimnazjalista
Transakcja z Bogiem?
Modliłam się, by pewien chłopak zwrócił na mnie uwagę, tak prosiłam, a tu nic. W dodatku ten chłopak wchodzi na złą drogę, ma złe towarzystwo, więc modliłam się też w jego intencji. Bez rezultatu. Dlaczego Pan Bóg mnie nie wysłuchuje? To były długie modlitwy, więc nie rozumiem, dlaczego chłopak nadal nic do mnie nie czuje. Do tego kolejny cios, bo okazało się, że mój tata zachorował na raka. Jestem tym załamana. Czy modlitw mają jakiś sens…?
Załamana i wątpiąca
