wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 323 | WYNIKÓW
Nikt nie rozumie, co czuję
Mam ostatnio trudny czas. Walczę z uzależnieniem od elektroniki i od słodyczy. To moja ucieczka, bo w szkole nie uczyłam się, a w domu byłam okropna. Nienawidzę świata. Kolegów oceniam jako pozerów, a rodzinę jako wrogów. I jeszcze Bóg jakby gdzieś zniknął... Wiem, że to nieprawda, bo jestem pewna, że On jest, rodzina mnie mocno kocha, a koledzy mnie lubią. Ale co z tego, skoro nikt nie rozumie, co czuję. Jak z tym żyć? Pogubiona
Kto lepszy?
„Uff, czasami mam dosyć tego, że Michasia tak mnie słucha, że jestem dla niej autorytetem. A teraz nawet dla jej koleżanek.”- Paulina zajadała truskawki i żaliła się Jadzi, która rozparła się obok przyjaciółki na leżaku. Ostatnia truskawka zniknęła z miseczki i dziewczyny wystawiły twarze do słońca. „Zaraz Michasia się tu pojawi i ciekawa jestem, o jakiej kolejnej aferze nam opowie.” Zmarszczyłam nos. Nie podobał mi zarozumiały ton, poczucie wyższości, które aż kipiało.
Dojrzeć do uczucia
W gimnazjum podkochiwałem się w bardzo wartościowej dziewczynie. W zasadzie wszyscy traktowali nas jak parę, ale ja nigdy nie odważyłem się jej zapytać o chodzenie, stchórzyłem, naraziłem na śmieszność. Uważałem, że nie można pogodzić chodzenia, pasji naukowych i sportu. Zerwałem kontakt nawet z osobami będącymi z nią w bliższych kontaktach. Nadal uczymy się w jednej klasie, moje uczucie nasila się. Dawne wątpliwości zniknęły. Tylko nie wiem, czy ona się zgodzi, przecież zawiodła się na mnie przed laty.
Licealista
Naprawdę warto czekać
To niesamowite dla mnie, jak dzięki jednej osobie, której przecież równie dobrze mogłabym nie poznać, świat stał się piękniejszy. Znajduję czas na wszystko, żeby tylko mieć go jak najwięcej na spotkania z chłopakiem. W szkole przestałam robić wszystko za wszystkich, nauczyłam się grzecznie odmawiać. Zniknęły też drobne problemy z samoakceptacją, które zawsze, nawet w lepszych okresach pozostawały w mojej świadomości. Dostrzegam swoje zalety, widzę wady, nad którymi staram się intensywnie pracować. Pogłębiam relację z Bogiem, odnalazłam przyjaciół w świętych...
Licealistka
Zawsze jest rozwiązanie
Niestety, nie mogę skorzystać z Pani pomysłów, jeśli chodzi o sytuację na katechezie. Dopiero niedawno (końcówka 6 klasy i w 1 gimnazjum) zaczęłam się otwierać na ludzi i stałam się bardziej towarzyska. Dawniej siedziałam w domu i nie spotykałam się z koleżankami. Nie chcę się wychylać przed tłum także z tego powodu, że ja byłam jedną z osób, które najbardziej przeszkadzały na lekcji.
Gimnazjalistka, kl. I
