wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2561 | WYNIKÓW
Dobre relacje w rodzinie
Nie mam przykładu, jak ma wyglądać zdrowa relacja z rodzicami. Nie wiem, jak naprawić nasze życie rodzinne. Chociaż nasi rodzice są naprawdę kochani. Ich zasady bywają denerwujące, ale z czasem się docenia, że tak się o nas troszczą. Jednak kiedy tata mówi swoje uwagi, to po prostu nie mogę się nie odezwać i nie się zdenerwować.
13-latka
Dlaczego tak robią?
Ostatnio zauważyłam u mojej koleżanki charakterystyczne blizny na nadgarstku. Bardzo się zdziwiłam, bo ona jest bardzo miłą, dobrą koleżanką i nigdy nie przyszłoby mi do głowy, że mogłaby się ciąć. Może po prostu zrobiła to z głupoty. Ale nie wiem, czy mam z nią porozmawiać, z mamą, z wychowawczynią? Nie wiem, czy potrafiłabym po prostu podejść i podciągnąć jej rękaw. Jakie to może mieć konsekwencje zdrowotne? I w jakim celu ludzie to robią zazwyczaj?
Gimnazjalistka
Trudna sprawa
Od małego byłam niezwykle radosna, otwarta, odważna. Uwielbiałam towarzystwo. W szóstej klasie zamknęłam się, miałam jedną przyjaciółkę, której wszystko poświęciłam i rozmawiałam tylko z nią. W pierwszej gimnazjum miałam znajomych, z którymi tylko pisałam. W drugiej klasie mój sztuczny kontakt z innymi się pourywał, zostało tylko parę przyjaciółek. Już nie potrafię zagadywać do kogokolwiek, boję się zapytać o drogę na ulicy, kasjerki o cokolwiek, kolegów i koleżanek o lekcje. Cały czas zastanawiam, co ta osoba pomyśli, jak się popatrzy. Czasem czuję, że wszyscy mnie nienawidzą, że im przeszkadzam i ich denerwuję.
16-latka
Sprzeczne odczucia
Od zawsze miałam zamiłowanie do gór i od zawsze miałam lęk wysokości. Kiedy jestem na wspinaczce lub punkcie widokowym i patrzę w dół, to mam zawroty głowy i od razu chcę się poddać Jednocześnie chcę iść dalej i zdobyć szczyt. Kiedy dowiedzieli się o tym w mojej klasie, zaczęli się śmiać i mówić, że to całkowicie bez sensu itd. Wiem, że lepiej to ignorować, ale nie wytrzymam. Jestem całkowicie bezradna!
Ośmiolatka.
Wiem, co o mnie myślą
W gimnazjum miałam świetnych nauczycieli, dobrą klasę. Cieszyłam się na przyjaźnie. Niestety, wyjątkowo perfidnie zachowało się wobec mnie kilka osób, w tym przyjaciółka i chłopak, który niby się zakochał, a to była gra. Do liceum przyszłam nastawiona pozytywnie, ale znowu są problemy. Nikt mnie nie zaprasza, wakacje pokazały, że przyjaźnie były tylko na czas szkoły, została mi jedna przyjaciółka, która nie rozumie tych rozterek. Ze względu na charakter szkoły ludzie są mili - muszą – ale ja wiem przecież, co o mnie myślą. Uwielbiam muzykę, ale nie przyjęli mnie do elity, ktoś inny błyszczy. Mam dosyć, nie rozumiem, dlaczego mam takiego pecha.
Licealistka
Najpopularniejsze
- 47 lat temu Jan Paweł II rozpoczął swój pontyfikat
- Dobry dzień na przeskoczenie barier
- Zrób porządek
- Bądź gotowy!
- Na ratunek duszom - już jest nowy numer
- Mamy do Mamy
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Dołącz do dzieci z całego świata
- Milion dzieci modli się na różańcu
- Andrzej Pluta. Ojciec czy syn?
