wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 19773 | WYNIKÓW
Rozważania o marzeniach
Raz słyszałem, że nie wolno żyć marzeniami. Powiedziałbym "nie wolno żyć marzeniami- trzeba je spełniać". Podobnie jak z proszeniem Boga o cokolwiek. Doszedłem do wniosku, że Bóg to nie jest automat. Bóg mi niczego nie da, to ja muszę pójść po to co chcę, a on mi wskaże najlepszą drogę do celu. A to czy trafię zależy tylko od tego, czy i jak go posłucham. I wracając do marzeń- myślę, że m.in. one odróżniają nas od zwierząt ułożyłem nawet taką "wyliczankę"- zwykły człowiek marzy o tym co trudno dostępne; wyjątkowy człowiek marzy o tym co niemożliwe; szczęśliwy człowiek idzie po to.
Licealista
Szantaż emocjonalny
Mamy problem z przyjaciółką, która "wymyśla problemy”. Jej tata zmarł , gdy była malutka, do tej pory boryka się z brakiem ojca. W szkole i przy ludziach, nawet jak jesteśmy same, śmieje się, wygłupia i nie robi nic wskazującego na jej złe samopoczucie. Mimo to katuje nas SMS-ami o niskiej samoocenie, chorobie, która jest raczej wymyślona, o tym, że świat jest zły, że nie ufa ludziom, ktoś ją zranił, choć nigdy nam nie mówi, kto to zrobił. Czasem szantażuje nas groźbą samookaleczeń lub samobójstwa. Nie przemawiają do niej logiczne argumenty.Tracimy cierpliwość i zaufanie.
14-to latki
Tęsknota za obozem
W lipcu pojechałam na obóz do stadniny koni. Było świetnie, jakbym mieszkała tam od dawna. Codziennie miałam kontakt z końmi, które bardzo kocham. Gdy przyszedł czas wyjazdu, nie mogłam się rozstać z tym miejscem i z końmi. Chciało mi się płakać. W domu nie mogłam powstrzymać łez, ani znaleźć sobie miejsca. Czułam się jak zwierze uwięzione w klatce, tam w stadninie byłam taka wolna. Teraz gdy pomyśle o koniach i o obozie to zaczynam płakać. Prosiłam Pana Boga o to, abym już nie płakała, ale to nic nie dawało. Jak mam pozbyć się tej tęsknoty?
Nastolatka
Masz skarb
Mam dużą rodzinę, w związku z tym trzeba dużo wydawać na jedzenie, wodę itd. i jest mniej na ubrania, meble. W mojej klasie wszystkie dziewczyny mają super ciuchy, kosmetyki, pięknie urządzone domy, buty za 600 zł, rodziców, którzy dadzą co chcą, a ja swoich nie mogę wybłagać o przemalowanie pokoju z różu, na coś bardziej młodzieżowego, nie mówiąc już o starych meblach. Podobno pieniądze nie są w życiu najważniejsze, ale na pewno ważne. A wysłuchiwanie, jak to koleżanka miała wyjazd do Meksyku, Chin, Stanów Zjednoczonych czy Izraela za 10 000 zł też nie jest przyjemne.
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Już jej pomogłem: stworzyłem ciebie
- Skarb powraca
- Mamy do Mamy
- 28 września 26. Niedziela Zwykła
- Andrzej Pluta. Ojciec czy syn?
- Mama zawsze przychodzi. Trzeba tylko wołać wytrwale.
- Pokój i dobro!
