wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7641 | WYNIKÓW
Nawrót uczuć
W naszej klasie mam przyjaciela, z którym kiedyś byłam, ale się rozstaliśmy, nie odzywaliśmy się przez pewien czas. Nagle nasz kontakt się polepszył, zaczęliśmy pisać, rozmawiać i takie tam rzeczy. Tylko że ja coś do niego poczułam, jestem bardzo zazdrosna gdy rozmawia z inną dziewczyną lub nawet pisze. Nie powiem mu, co czuję, bo boję się, że ktoś inny się mu podoba albo mnie wyśmieje i uzna to za żart...
Nastolatka
Potrzeba zmiany
Mam sporo koleżanek, ale to nie są przyjaciółki. Wiem, że to moja wina, bo jestem cicha, spokojna, małomówna, nie maluję się, nie witam się z krzykiem i piskiem, nie przepadam za imprezami. No i pewnie dlatego nikomu na mnie nie zależy, żaden chłopak się o mnie nie starał. Jestem z tego powodu coraz bardziej smutna i tym chyba innych bardziej odstraszam. Chcę się zmienić, ale nie wiem, jak się za to zabrać.
Licealistka
Wytrzymasz
Dziewczyny z mojej klasy szepczą brzydkie słowa o chłopaku z równoległej klasy. Ja chyba jestem w nim zauroczona. Próbowałam też go przezywać, ale z trudem przechodzi mi to przez gardło. Jeszcze do tego zaczęły żartować, że to mój chłopak. Mam już dość udawania. Często płaczę. I do tego jeszcze weszłam w okres dojrzewania, więc często się kłócę. Chłopak mieszka na moim osiedlu. Przez kłótnie z rodzicami i zauroczenie nie wytrzymuję psychicznie.
Piątoklasistka
Spoglądał i przestał
Niedawno chłopcy z mojej klasy powiedzieli mi, że mam chłopaka. Mówili, że on jako pierwszy mnie sobie "zaklepał". Strasznie się zdziwiłam myśląc, że mnie okłamują. No ale dziewczyn jest tylko 3, wyboru dużego nie mają. Na wycieczce mówił, że to nieprawda no i wtedy się w nim zakochałam. Przedtem potrafił się całą lekcje na mnie patrzeć, a teraz raz spojrzy i tyle. Nie wiem co robić, zagadać czy czekać.
Zagubiona 13-latka
Źle mnie zrozumiał...
Gdy byłam młodsza, to strasznie krytycznie i z pogardą oceniałam innych. Uważałam siebie za lepszą. Dawałam temu wyraz i w końcu wszyscy się ode mnie odsunęli. Ale to już za mną, zmieniłam się i skończyła się samotność. Teraz widzę w naszej grupie oazowej młodszego chłopaka, który zachowuje się tak, jak ja kiedyś. Chciałam go ostrzec, a on się do mnie przyczepił i nie rozumie, że nie mam ochoty na kontakty.
16-latka
Rady nie od parady
Stare porzekadło mówi: „Podróże kształcą”. Pełna zgoda. Nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości. Przekonuję się o tym nie tylko wtedy, kiedy podróżuję w dalekie, nieznane miejsca, ale także wtedy, gdy w różnych częściach Polski mogę odprawiać Mszę. Mimochodem wyłapuję wówczas różnice i podobieństwa w liturgii. Uwierzcie, to bardzo inspirujące. Od razu widać, czy liturgia jest przygotowana czy nie. I czy posługujący przy ołtarzu ministranci naprawdę służą, czy tylko mechanicznie wykonują wyćwiczone czynności.
Rodzice- worek treningowy
Sama się na siebie złoszczę, że wyżywam się na rodzicach. Wiem, że to ja mam problem. Jestem po cichu i w tajemnicy zauroczona w koledze z treningów. Teraz są wakacje, nie widuję go, więc stałam się bardziej nerwowa i wybuchowa. Sama obecność rodziców mnie drażni, a gdy dopytują, to wybucham. Skąd we mnie tyle złości? Żeby było jeszcze dziwniej, to moi rodzice specjalnie się tym zachowaniem nie przejmują.
15-latka
Czy mogę być silną kobieta?
Na antenie poruszony był problem dziewczyny, która ma bardzo dobry kontakt z ojcem. Padło takie zdanie, że psycholodzy podkreślają rolę ojca w rozwoju kobiet, w budowaniu ich poczucia wartości. Ja niestety mam bardzo zły kontakt z moim tatą, nigdy się nie mogliśmy dogadać. Zawsze był niemiły dla mnie, często słyszałam od niego przykre słowa. Czy można być silną kobietą mimo trudnego dzieciństwa spowodowanego złym kontaktem z ojcem?
Słuchaczka
Problem z przyjaciółkami
Mam, a właściwie miałam dwie przyjaciółki. Jedna znalazła sobie inną najlepszą przyjaciółkę, i chociaż wmawia mi, że lubi nas obie tak samo, widzę, że przestałam ją obchodzić. Druga może i jest nadal moją przyjaciółką, ale nie ma do mnie zaufania. Swoje tajemnice zdradza każdemu, nawet największym plotkarom w klasie, a mi nigdy nic nie chce powiedzieć. Jest mi przykro, często chodzę przygnębiona z tego powodu. Czuję się samotna. Co zrobić?
Przygnębiona 11-latka
Chcę być sobą
Wzmocniłam pewność siebie: jestem odważniejsza, przestałam narzekać, urywam internetowe kontakty, które zabierają mi czas, stawiam na prawdziwe relacje. Staram się panować nad sobą, nad emocjami, mniej się kłócę i krzyczę. Codziennie mówię sobie, że jestem wartościowa. Bóg ma istotne znaczenie w moim życiu. Nie chcę być idealna ani perfekcyjna, chcę być sobą. Przestałam porównywać się z innymi. Zarządziłam nowy harmonogram sprzątania, przez co mamy teraz wolne weekendy. Patrzę w przyszłość z optymistycznym nastawieniem.
Studentka
Najpopularniejsze
- Car na rowerze do Rzymu
- Kiedy wspominać będziemy świętych Acutisa i Frassatiego?
- Uśmiechnij się do kogoś, kogo nie lubisz
- Życie w ciemności
- Załącznik #9402194
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
