wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 449 | WYNIKÓW
Jutro będzie lepiej
Mieliśmy sprawdzian. Strasznie się denerwowaliśmy. Nauczycielka wyszła z klasy i wszyscy rzucili się do ściągania. Widziałam, że moja przyjaciółka też to robi. Ale jednocześnie żądała, bym jej pomogła. Ja sama byłam w nerwach, bo coś mi nie pasowało. Nawet zajrzałam o zeszytu, przez co mam straszne wyrzuty sumienia. Po sprawdzianie koleżanka przestała się do mnie odzywać. Strasznie mnie te problemy przygniotły, nie wiem, jak iść jutro do szkoły.
13-latka
Kocham Papieża, bo się tak pięknie śmieje
O spotkaniu Benedykta XVI z dziećmi. Wokół Papieża na dywanie usiadły cztery dziewczynki i trzech chłopców. – Czy pamiętasz dzień swojej pierwszej Komunii Świętej? – zapytał mały Andreas. – Oczywiście, że tak! – odpowiedział Benedykt XVI. Oprócz siódemki dzieci opowieści Papieża słuchało prawie 100 tysięcy dzieci.
Brak oparcia
Zaczęła się szkoła, a ja jestem coraz smutniejsza. Mam ochotę odsunąć się od wszystkich, z nikim nie rozmawiać, bo kogo ja obchodzę? Koleżanki chichoczą, a mi nie do śmiechu. W domu tylko słyszę słowa krytyki, szczególnie od taty, który jest oschły, nie mam z nim żadnego kontaktu. Wczoraj wracałyśmy z koleżankami i jedna spotkała swojego tatę, który tak pięknie ją przywitał. Ja nigdy nie usłyszałam takich słów i pewnie nie usłyszę.
Nastolatka
Nikt się nie odwrócił
Zmieniłam gimnazjum i nie poradziłam sobie z wyższym poziomem nauczania w obecnej szkole. W związku z tym całkiem przestałam się uczyć, a do tego wagarować. Przestałam też mówić moim rodzicom o problemach. Brakuje mi z ich strony zrozumienia i bliskości, a także zaufania (akurat temu się nie dziwię). Starsze rodzeństwo ma swoje problemy i swoje życie. Wcześniej miałam u nauczycieli opinię grzecznej, wiecznie uśmiechniętej uczennicy z wieloma talentami i pasjami, lecz teraz zostałam uznana za dziewczynę, która się obija, nic nie robi i ucieka z lekcji. Okazało się, że na chwilę obecną będę mieć poprawkę z polskiego. Na szczęście po rozmowie z tatą pani powiedziała, że da mi ostatnią szansę. Załamałam się. Przestałam mieć na cokolwiek ochotę. Nagle też okazało się, że liceum muzyczne, do którego chciałam zdawać, nie ma w tym roku naboru. Moje marzenia właśnie legły w gruzach, a to co kocham i co chciałabym robić jest teraz nie do osiągnięcia. Wciąż zadaję sobie te same pytania: Dlaczego Bóg dając mi taki talent nie chce bym go rozwijała? Dlaczego wszyscy nagle się ode mnie odwrócili? Nawet Bóg. Jestem bardzo nieszczęśliwa. Nic mi się nie udaje
15-latka
Najpopularniejsze
- Niemożliwe dokonało się dzięki Duchowi Świętemu
- Załącznik #9402200
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej
- Pierwsza rzeźba Carla Acutisa
