wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 376 | WYNIKÓW
Tajemnice przyjaźni
W podstawówce i gimnazjum miałam tendencję do nazywania wszystkich moimi przyjaciółmi po pół roku, roku znajomości. Chyba wynika to z jakiejś potrzeby pewności, stałości, bezpieczeństwa i poczucia niezagrożonej pozycji wśród znajomych. Tak jak "ma się" chłopaka, tak "ma się" przyjaciółkę. Sama się oburzyłam, kiedy opowiadałam bliskiej koleżance o naszych znajomych papużkach- nierozłączkach, a ona rzuciła "No, to tak samo, jakby ktoś nazwał NAS przyjaciółkami". Zapytałam "A nimi nie jesteśmy?", na co ona "Zobaczymy za kilka lat". Bardzo mnie to wtedy zabolało, jednak po paru dniach, na spokojnie uznałam, że skoro wszystkie moje nagłe "przyjaźnie", te z nocnymi zwierzeniami i długimi godzinami wiszenia na telefonie dziwnie się rozpadały po kilku, kilkunastu miesiącach, to może faktycznie nie tędy droga i potrzeba więcej czasu. Od tej rozmowy mijają jakieś 4 lata i to naprawdę jedyna znajomość, która się z czasem nie wypaliła
Prymuska
Jestem najlepszą uczennicą w klasie i w szkole. Rodzice cieszą się, ale ciągle czuję ich presję, że nie mogę utracić chociaż jednej szóstki. Teraz startuję w konkursie z historii, chociaż wcale tego przedmiotu nie lubię. Mama ciągle przypomina, że nie mogę marnować talentów. Niby przekonuje mnie ten argument, ale gdzieś w środku mam wątpliwości, czy to jest słuszne podejście.
15-latka
Najpopularniejsze
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Chrzest święty jak lampa
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Rodzina Augustyna
