wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 5772 | WYNIKÓW
Odpuść
5 lat temu zakochałam się - ministrant, rok starszy, inteligentny, zabawny, co prawda nieco specyficzny ale jako 9 - latka nie widziałam jego wad, zresztą do niedawna wciąż tak było. Ostatnio dostrzegam jego wady. Nachodzą mnie wątpliwości, czy to uczucie po prostu nie gaśnie. A ja się boję. Mam okropny mętlik w głowie. On jest obojętny. Dołączyłam do wspólnoty, w której on jest od lat i mam wrażenie, że on jest z tego niezadowolony. Zachowuje się w stosunku do mnie inaczej niż do każdej innej osoby, trzyma dystans, nie zachowuje się normalnie. Tylko w kościele spogląda na mnie. Chciałabym normalnej, koleżeńskiej choćby relacji. Nie wiem, czy on jest gotowy i czy to ma w ogóle sens. Czy mogę, czy mam jakiekolwiek prawo i możliwości, żeby o nas, o naszą relację walczyć
14-latka
Wieka presja
Do mojej szkoły chodzi kilka fajnych dziewczyn, ale ja nie umiem przebywać w grupie. Wszystko przez mój charakter. Jak zacznę z którąś z nich rozmawiać, to rozmowa szybko się kończy, bo nie wiem, co mam za bardzo powiedzieć, o czym rozmawiać. Nie mam odwagi którejś z nich powiedzieć, że mi się podoba. Z drugiej strony, jeżeli nie znajdę kogoś, w kim się zakocham i nie będę mógł szczerze porozmawiać, to zwariuję.
Gimnazjalista
Samotność przeszkadza
Nigdy nie miałem kolegi, a co dopiero przyjaciela. Zawsze byłem sam, podczas gdy inni się bawili, rozmawiali itp. W przedszkolu miałem koleżankę, z którą się lubiliśmy, później byliśmy w jednej klasie, lecz jakoś w czwartej klasie odsunęła się do dziewczyn. Chłopaki z klasy śmiali się ze mnie na w-f-ie, ponieważ nie interesuję się sportem. Jestem w nowej klasie i chociaż nikt mi nie dokucza, to jednak nie ma chłopaków, z którymi mógłbym swobodnie rozmawiać, bądź spotykać się po lekcjach. Nie mam z nikim wspólnego tematu.
Siódmoklasista
Same problemy
W podstawówce byłam całkiem samotna, uznawana za dziwaczkę. W gimnazjum znalazłam dobrą koleżankę, potem dołączyła kolejna. Z biegiem czasu wszystko zaczęło się burzyć. One mnie chyba w ogóle nie słuchają, albo słyszą to, co chcą usłyszeć. Niby spędzamy razem czas, ale nie są mi bliskie. Na ostatnim spacerze tak mnie zdenerwowały, że odeszłam bez pożegnania. Nie dogaduję się również z mamą. Czuję się ograniczana przez nią, mam wrażenie że mnie nie słucha. Ciągle się kłócimy. Do tego jedna z przyjaciółek ma już chłopaka, druga kilku adoratorów, a ja?
15-latka
Najpopularniejsze
- Roraty z Papieżem i "Małym Gościem"
- Roraty 2025 - Warszawa-Tarchomin
- Rusza polska sztafeta Betlejemskiego Światła Pokoju
- Papamobile przekształcony w mobilną klinikę dla dzieci w Gazie
- Przemieniamy się będąc blisko Jezusa
- Jezus i Ojciec to jedno
- Nie bój się, zaufaj Mi!
- Załącznik #9500965
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Kopalnia soli " Kłodawa "
