wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 8817 | WYNIKÓW
Księżniczka
Mam koleżankę, która zachowuje się jak księżniczka i wszyscy tak ją traktują. Rządzi całą klasą, wszyscy chcemy się z nią kolegować. Ma grupkę poddanych chłopaków, którzy dokuczają osobie, którą im wskaże. Od pewnego czasu bardzo mi dokucza, napuszcza kolegów, by mnie wyśmiewali. Wczoraj zadzwoniła, że pojedziemy razem na rolki, a potem nie przyszła, dzwoniłam, śmiała się ze mnie, że wcale się tak nie umawiałyśmy. Znalazłam ją, krzyczałam, że kłamie, co ją tylko rozbawiło. Nie wiem, co robić, boję się jej, chcę się z nią kolegować, bo inaczej nie będę miała życia w klasie, na osiedlu.
12-latka
Żeby chociaż jeden...
Przez cały rok szkolny podobał mi się chłopak, widywałam go 3 razy w tygodniu na treningach. On podobał się mi, ja podobałam się jemu, ale żadne z nas nie umiało mówić o uczuciach. W wakacje wyjechałam na obóz, a tam kolejny chłopak, w którym się zauroczyłam. Ten pierwszy dalej mi się podoba i nie wiem, którego wybrać. Z drugim nie mogę utrzymywać kontaktu, bo nie mieszka w W-wie, a na Facebooku głupio mi go zaprosić bo cały świat się dowie, że się zauroczyłam. Co mam zrobić? Zależy mi, żeby chociaż jeden się we mnie zakochał, żebyśmy byli parą...
Zakochana 12-latka
Żartobliwa skarga
Jeden się na mnie boczy, drugi ma problemy, bo bidulek sam nie wie, czego, czy raczej kogo w życiu chce, trzeci jest na etapie patrzenia! Rany! I jeszcze czwarty nie ma pojęcia, że mnie kocha. Czy to jest jakaś zaraza? Muszę się przełamać i zagadać. Czy powinnam? W sumie to nie wiem, ale metoda na milczącą średnio działa. Następnym razem jak będzie tak na mnie patrzył, to zawiążę mu oczy. Dobra, w sumie jest to całkiem przyjemne. Ale ile można być na etapie flirtu? No ile ja mam lat? Niby stara jeszcze nie jestem, ale…
Licealistka
Jednak nie na zawsze
Ponad rok temu stałyśmy się najlepszymi przyjaciółkami na zawsze. Jednak teraz odnoszę wrażenie, że ona woli spędzać czas z innymi. To oczywiste, ze nie zabraniam jej się spotykać z kimś innym. Ale często zdarza jej się nawet nie powiedzieć mi 'cześć' na przywitanie. Ma jakieś plany z innymi, a mi nawet nie raczy powiedzieć o co chodzi. A najgorsze jest, że ja już chyba nie lubię jej tak jak przedtem. Kilka razy poruszałam ten temat, ona mówiła, ze już nie będzie tak robić. Ale po kilku dniach znowu zaczęła się tak zachowywać. Co mam na to poradzić?
Zrozpaczona dwunastolatka.
Ukryte kości
Pani głośno odczytała krótki list, tym razem do nas. „Szalone psy! Za to, że od tylu dni korzystacie swobodnie z naszego lasu, zażywacie pełnej swobody i już zapomnieliście, jak się chodzi na smyczy, musicie złożyć mi daninę ze swoich kości. Wezmę sobie tyle, ile zechcę, a resztę zakopię gdzieś pod drzewem liściastym w promieniu 10 metrów. Leśny Chochlik”. Siedzieliśmy wpatrzeni to w Panią, to w siebie. Pierwszy Ramon warknął, szczeknął i ruszył przed siebie z nosem przy ziemi. Agar pobiegł w przeciwnym kierunku, ja przed siebie, a Trampek za mną. Jeszcze nie potrafi radzić sobie sam. T
Uważam się za najgorszą...
Mieszkam na uboczu, obok mnie nie mieszkają koledzy, koleżanki które mogę codziennie odwiedzać. Często jestem zazdrosna, najczęściej podczas zwykłych rozmów kiedy zadaję dużo pytań. Pytam się wtedy głównie o rzeczy które ja sama nie umiem lub nie mam tej rzeczy. W dodatku często popadam w depresję, uważam siebie za najgorszą. Jeśli chodzi o rodzinę pragnę w niej zrozumienia. Chciałabym odbyć z moją mamą rozmowę o dorastaniu, a raczej dużo takich rozmów, pomimo, iż dopiero zaczęłam dorastać, ale zmiany widać już gołym okiem. W każdym razie tak mi się zdaje.
Zagubiona
Nieśmiałość i ŚDM
Bardzo chciałabym pojechać na ŚDM, od kilku miesięcy próbuję się zebrać na
odwagę i zapisać na wolontariat, ale mi nie wychodzi. Jestem strasznie nieśmiała i można powiedzieć, że trochę aspołeczna. Nie umiem rozmawiać z ludźmi, za każdym razem, gdy próbuję nawiązać z innymi jakiś kontakt, mam pustkę w głowie i nie wiem, co powiedzieć. Nie mam nikogo, z kim mogłabym pójść na ten wolontariat, a sama się wstydzę. Boję się, że będę się tam czuć jak 5 koło u wozu i że nikt mnie nie będzie lubił. Już nie wiem co robić.
Nastolatka
Niezdecydowanie
W szkole muzycznej, gdzie spędzam tak wiele czasu zwróciłam uwagę na sympatycznego chłopaka. Marzę o nim nieustannie, jestem przekonana, że się zakochałam i wreszcie postanowiłam go poznać. Ale wtedy nagle pojawiło się pytanie, czy czasem nie wolę, by wszystko pozostało w sferze marzeń. W takiej niepewności zaczęły się wakacje. Teraz na zmianę raz planuję, że zapiszę się do tego samego zespołu, w którym on gra, że będę się koło niego kręcić, poszukam wspólnych znajomych, to znowu wszystko wydaje mi się dziecinne i wolę niczego nie zmieniać. Co Pani sądzi o takiej dziwnej sytuacji?
16-latka
