wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 7167 | WYNIKÓW
Refleksje samotniczki
Jestem typem samotnika. Od dziecka lubiłam bawić się sama. Często słyszałam: "czemu nie pójdziesz do dzieci? czemu nie pobawisz się z koleżanką?". I szłam, bawiłam się z dziećmi, ale jeśli miałam okazję, czmychałam w jakiś kąt, gdzie za towarzyszkę zabaw służyła mi moja wyobraźnia. Nie pamiętam, żebym nudziła się sama ze sobą. I tak jest do teraz- nawet jeśli nic aktualnie nie robię, to zawsze nad czymś się zastanawiam, o czymś rozmyślam. Tymczasem panuje jakieś straszliwe parcie na posiadanie znajomych, towarzystwa, na zabawę. Pod koniec gimnazjum dałam sobie wmówić, że to moja wyłączna wina, że nie posiadam dużego grona znajomych, że nie wychodzę często, nie bawię się i nie imprezuję- co więcej, że to jest czymś wielce nagannym i powinnam "czym prędzej to zmienić, żeby nie być dzikusem!". A bycie dzikusem jest nielegalne.
Inny niż koledzy
Od końca podstawówki wiem, że będę lekarzem i nie sądzę, bym zmienił plany. Już teraz bardzo przykładam się do biologii, chemii, fizyki. Nie wstydzę się tych pasji, co , niestety, bardzo denerwuje kolegów. Nie potrafię nawiązać kontaktu z chłopakami, którzy omawiają tylko w wulgarny sposób strony pornograficzne i bardzo mi dokuczają, że nie wchodzę na te strony. Staram się nie przejmować ich gadaniem, ale czasami przykro.
Gimnazjalista
Niekończące się kłótnie
Koleżanka i kolega CAŁY czas się kłócą. Już nie wytrzymuję. Mam bardzo mało czasu i dużo nauki i nie umiem im pomóc, chodź w każdej chwili się staram. Ona myśli, że on jest na nią zły, on, że ona na niego ... widzieliśmy się raz w życiu, daleko od siebie mieszkamy, a oni chodzą ze sobą do klasy - często piszemy. Są przyjaciółmi, a dzień później się kłócą, kłótnia trwa kilka dni i od nowa. Nie wiem, co zrobić, bardzo mi się żalą, a ja nie umiem im zawsze dobrze doradzić. Nie rozmawiają ze sobą, on do niej pisze, ona mu nie odpisuje i dużo innych przykładów . Proszę o natychmiastową pomoc.
Nastolatka
Uwagi licealistki
Nawiązuję do listów innych czytelników, którzy się martwią swoją nieśmiałością i zamknięciem w sobie. Powiem tak: nawet ktoś na pozór przebojowy ma swoje chwile słabości i też się boi, wiem z doświadczenia, dlatego nie ma co się załamywać. To wszystko jest częścią życia. A przebojowość i krzykliwość nie zawsze idzie w parze z dobrym charakterem. Jak się jest dobrym dla ludzi i zawsze uśmiechniętym, można zostać bardziej zauważonym niż te wszystkie osoby, które usilnie próbują zwrócić na siebie uwagę. Przyznam szczerze, że zmiany w moim charakterze niczemu nie szkodzą, wciąż umiem postawić na swoim czy zacząć rozmowę itd. Czuję się przez ten spokój taka bardziej...głupio to brzmi… ale dorosła.Ani alkohol, ani przechwalanie się, ile to się nie wypiło nie świadczy o dojrzałości, przeciwnie.
Zgubna nienawiść
Nienawidzę szkoły. Nie lubię ludzi, nie lubię nauczycieli, nie lubię czuć się olewana i w głębi duszy nie lubię być sama. Ale często jestem. Nie potrafię wpasować się w tłum ludzi. Moje dwie dobre koleżanki integrują sie z cala klasą, ale ja nie potrafię. Zawsze cicha, słodka, nieśmiała, niezdarna, bezgranicznie miła, ustępliwa. Chciałabym być bardziej śmiała. Nienawidzę swojego wyglądu. Uważam, że jestem za gruba i brzydka. Jest w klasie chłopak, o którym nie umiem przestać myśleć. Piszemy trochę. On jest dla mnie bardzo miły. Ale on jest miły dla każdej. Dla wszystkich. Wierzę w Boga, ale nie jestem dobrą katoliczką. Jedyna osoba, która wierzy we mnie i moja wiarę to ksiądz- katecheta. Chcę coś zmienić.
Gimnazjalistka, kl. III
