wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4799 | WYNIKÓW
Podaj dalej
Podczas tegorocznych wakacji pokochałam góry jeszcze bardziej! Przeżyłam też niesamowitą przygodę. Wtedy bardzo odczułam obecność Pana Boga. Tylko dzięki Niemu nasza powiedzmy sobie szczerze nieodpowiedzialna wyprawa - dobrze się skończyła. Poza tym z tej przygody wyciągnęłam piękną lekcje życia. Byłam bardzo wdzięczna koleżance, że została moim przewodnikiem. Spytałam jej, jak mogę się jej odwdzięczyć, a ona mi powiedziała: ,,po prostu przekaż to dobro dalej. Teraz ty zrób coś dobrego dla innej osoby". Niby proste i oczywiste, a dopiero te przeżycia uświadomiły mi istotę tej pięknej prawdy.
Studentka
Rewolucja w sercu i umyśle
Oglądając telewizję, często widzę, jak ludzie cieszą się i ekscytują zmianą wyglądu zewnętrznego, a ja czuję, że przeżywam taką samą euforię tylko w odniesieniu do mojego wnętrza: duszy, serca i umysłu...
Wewnętrznie czuję, że dzieją się ogromne rewolucje w moim sercu i umyśle i zmieniam się, a może po prostu dojrzewam religijnie. Dojrzewam do prawdziwej, głębokiej wiary, z której nikt mnie nie rozlicza i nie muszę jej pokazywać na zewnątrz i czuję, że moje rozmowy "w cztery oczy" z Panem Bogiem są dużo warte.
Studentka
Niebezpieczne hobby?
Bardzo lubię mitologię grecką i interesuję się nią. To takie moje hobby. Ale sumienie mnie gryzie. Jako chrześcijanka chodzę do kościoła i ,,uważam" na religii (bo u nas na religii jest zawsze głośno). Ale czuję, że Pan Bóg traci moje zainteresowanie. No, i jeszcze zadałam sobie ostatnio pytanie ,,skąd mamy pewność, że po śmierci trafimy do Sądu Ostatecznego, a nie, na przykład, nad rzekę Styks, a później do Elizjum czy na Równinę Kar?". Nie mam pojęcia, co z sobą zrobić.
Nastolatka
Ucieczka w marzenia
Mam wybujałą wyobraźnię, żyję w takim swoim świecie. Nawet gdy wykonuję jakąś pracę, to i tak bujam w obłokach. Jednak w głębi tak naprawdę jestem inna. Wierzę w Boga, ale moja wiara też czasami służy marzeniom. Niedawno stwierdziłam, że ja się w ogóle nie przysłużyłam jeszcze ludziom. Nigdy chyba nie miałam tak dobrego kontaktu z rówieśnikami, nie miałam znajomych. Z jednej strony chciałabym żyć inaczej, z drugiej ogranicza mnie mój rozmarzony charakter. Kiedy czytałam ,,Cierpienia młodego Wertera", miałam już dość, ponieważ główny bohater bardzo przypominał mi siebie. Nie wiem, co robić z moją wyobraźnią.
Licealistka
Jeszcze czas na decyzję
Od dłuższego czasu męczy mnie jeden ważny problem. Kim mam być w przyszłości? Wiele osób mówi mi, że byłabym doskonałym prawnikiem. Kiedyś też tak uważałam. Ale od dłuższego czasu poczułam bardzo silną więź z Bogiem i jeżeli dobrze go rozumiem, powinnam zostać psychologiem. Na ile mogę pomagam znajomym, ale dorośli są za zawodem prawniczym. Czy iść za pasją, czy za tym, co może mi sie opłacić w życiu? Uwielbiam rozmawiać z innymi, a przede wszystkim z dziećmi o ich problemach. Modlę się o jakiś dodatkowy znak
15-latka
Ludzie spod krzyża
Małgosia umarła na ręku swojej mamy. Maciej myślał, że spali się ze wstydu, gdy niosąc krzyż podczas drogi krzyżowej, spotkał człowieka, z którym robił biznes. Szymona zamurowało, gdy usłyszał, że Bóg mu przebacza grzechy. Miesiąc temu, w marcowym numerze „Małego Gościa”, poznaliśmy ludzi, których Pan Jezus spotkał na swej Drodze Krzyżowej. Wśród nich byli ci najbliżsi, wierni do końca, jak Maryja i Jan przejęci Jego Męką. Ale był też i setnik, i Szymon zajęci swoimi sprawami. Jak w życiu. Na kolejnych stronach przedstawiamy ludzi, którzy przez życie idą za cierpiącym Jezusem.
Nigdy nie bądzcie ludźmi smutnymi
Papież Franciszek jest bardzo blisko ludzi i bardzo blisko Boga. Nic nadzwyczajnego. Jest taki, jaki ma być chrześcijanin. Są takie wydarzenia, których się nigdy nie zapomina. Do takich należy wybór papieża. Każdy mógłby pewnie w szczegółach opowiedzieć, gdzie był i co robił w chwili, kiedy ogłaszano, że papieżem został kardynał z Argentyny. Do tej pory tego jeszcze nie było. Koleżanka dziennikarka, która była wtedy w Rzymie, opowiadała, że kilka razy widziała przechodzącego w stronę Watykanu kardynała w czarnym płaszczu, z teczką w ręce. Skromny, niepozorny, niezwracający niczyjej uwagi kardynał Bergoglio.
Przykre obserwacje
Moje przekonanie o tym, że związek "niszczy" człowieka wzięło się z obserwacji tego, jak zachowują się koleżanki, gdy zaczynają chodzić z chłopakiem. Najlepsza przyjaciółka zaczęła pić alkohol, palić i nie tylko. Ledwo zaliczyła teraz semestr. Moja klasa jest ogólnie bardzo trudna (mimo tego, że jestem w szkole katolickiej), większość osób deklaruje, że nie wierzy w Boga. Wszystkie dziewczyny w mojej klasie, które mają chłopaków, zachowują się okropnie. Dla nich jest najważniejsze tylko "wyżycie się". Nas, osoby wierzące, nazywają zakonnicami, księżmi. Wielu z nich zmienia się właśnie przez chłopaków, jednak, to chyba też zależy od tego, jaki jest ten chłopak.
Gimnazjalistka
Każde powołanie jest dobre
Moim problemem jest to, że nie wiem, czy mam powołanie do kapłaństwa czy nie. W podstawówce byłem pewny, że chcę być księdzem. Wydawało mi się, że to wielkie wyróżnienie. Ale teraz już nie jestem tego pewien. Nawet drażnią mnie te wspomnienia dawnej pewności Tylko boję się, czy Pan Bóg nie poczuje się odrzucony? Pomyślałem, że oddam Mu ten problem i może pewnego dnia będę pewny, jak ma wyglądać moje życie- czy w kapłaństwie, czy w rodzinie, czy może sam?
Gimnazjalista
