wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 5721 | WYNIKÓW
Trudny problem
Uczę się najlepiej w klasie, ale problem polega na tym, że najbogatsza z dziewczyn bardzo mnie tępi. Ma w sobie coś takiego, że klasa jest jej posłuszna. Jeśli jakaś koleżanka zaczyna ze mną więcej rozmawiać, to tamta szybko się wtrąca i znowu zostaję sama. Próbowałam kiedyś z nią rozmawiać, zapytać o przyczynę, ale tylko się złośliwie zaśmiała i stwierdziła, że tak się jej podoba i tak będzie. Oprócz najmodniejszych ciuchów i gadżetów niewiele ma do zaoferowania.
13-latka
Zaborcza przyjaciółka
Mam przyjaciółkę, z którą znamy się od bardzo dawna, chodzimy razem do liceum, siedzimy razem w ławce. Od pewnego czasu (a może od zawsze?) jej zachowanie w obecności chłopaków zaczyna mnie przytłaczać. Ona zawsze jest tą "przebojową", zaczepia ich, rozmawia, jest prostolinijna. Męczy mnie to, bo wtedy ja zawsze czuję się stłumiona, taka na drugim planie. Jestem osobą dość otwartą - ale w jej obecności coś mnie zamyka w sobie. Ona flirtuje z połową chłopaków i mówi, że mogłaby być z którymkolwiek z nich jeśli tylko się uda. Gdy jesteśmy we dwie, wszystko jest super. Ona odcina mnie od chłopaków, bo traktuje ich jako potencjalnych partnerów na przyszłość
Licealistka
Wahania
Słuchałam rekolekcji o powołaniu. Uspokoiły mnie. Ale potem wysłuchałam świadectwa pewnego księdza . Mówił, że od zawsze czuł powołanie do bycia osobą konsekrowana, tylko na wiele sposobów próbował to zagłuszyć i wmówić sobie, że to nieprawda. Tutaj właśnie zaczynam się martwić. Od zawsze czuję, że powinnam być siostra zakonną i boję się, że w moim przypadku jest tak samo. Chcę działać zgodnie z wolą Boga. Wiem, że wtedy będę szczęśliwa. Mimo to jednak boję się i nie chcę , żeby moim powołaniem było bycie osobą konsekrowana. Moje myśli mnie rozrywają. Nie wiem, co mnie czeka. Nie umiem nie myśleć i nie czekać na chłopaka, a z drugiej strony nie chcę tego robić. Wiem, że Bóg nie chce nic na siłę i chce mojego dobra. Wiem, że moje odczucia, to nie jest dowód, że Bóg ma taki plan. Ja nic nie wiem.
Zagubiona Gimnazjalistka
Przemyślenia wybrednej
Zastanawiam się, czy to ja jestem taka wybredna, że nigdy nikogo nie znajdę, czy po prostu nie znalazłam do teraz odpowiedniej osoby. Boję się, że zawsze będę taka wymagająca, a z drugiej strony jestem dumna, że nie chcę tylko zauroczenia i fajnej zabawy. Nie umiem nie szukać kogoś idealnego.
Gimnazjalistka
Nie chcę zmienić szkoły
Mam iść teraz do klasy 7. Moja mama chce mnie przenieść do innej szkoły. Może poznałabym nowych ludzi, może uczono by tam lepiej. Ale wolę zostać w starej szkole. Tu jest moja przyjaciółka, najlepszy przyjaciel, inni znajomi, ulubieni nauczyciele. Mama uparła się, żeby mnie przenieść, a tata chce, żebym ja wybrała. Jak to powiedzieć żeby zrozumieli i dali w końcu spokój.
Zmartwiona szóstoklasistka
