wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1933 | WYNIKÓW
Jak pomóc?
Zastanawiam się co w przyszłości będą robić osoby, które teraz nie zdadzą do następnej klasy, słabo się uczą lub już teraz palą. Pytałam o to mamę i powiedziała, że chłopcy na budowie a dziewczyny pewnie w jakiejś kiepskiej pracy, z ciągle nowym partnerem. Ja uważam, że większość z nich wyjdzie na ludzi, wierzę w nich, ale nagle zaczęłam się przejmować przyszłością osób, które są mi chyba obojętne. Więc ludzie zmieniają ludzi? Jak mogę pomóc choć jednej osobie, żeby jej życie było lepsze teraz i w przyszłości. Gimnazjalistka, kl. I
Ania
Czy jest grzechem słuchanie metalu? Chodzi mi o jeden zespół. Nie są to sataniści. Nikt tam nie pali Biblii, nie bluźni, nie wyklina Boga, nie przywołuje szatana. Ale w ich piosenkach są jakieś „dziwne” tematy: ciemność, śmierć, pustka, duchy. Czasem dręczą mnie wyrzuty, czy aby powinnam słuchać tego zespołu.
Wokół balu
Przyjęłam zaproszenie kolegi na bal kończący gimnazjum. Dziewczyny głównie litują się nade mną, bo go nie lubią. Ja zaczęłam go unikać i za bardzo z nim nie rozmawiam. Aż tu podchodzi do mnie i się pyta: "Czy ja cię zapraszałem na bal?". Całkiem mnie zaskoczył tym pytaniem. Odpowiedziałam zdziwiona: "Noo, chyba tak". A on na to: "i co mi odpowiedziałaś?". Jejku, wkurzyłam się trochę, bo co on się tak głupio pyta? Nie wiadomo, o co mu chodzi, tylko mi w głowie miesza. A ja nie wiem, co odpowiedzieć. Odpowiedziałam coś w stylu: "Chyba tak", a on "chyba tak czy chyba nie?". Masakra, co to miało być? Może ma to związek z tym, że go zaczęłam unikać? Co mam teraz robić?
Gimnazjalistka
Niesamowita zmiana- świadectwo
Pierwszy raz napisałam do Pani jakieś 6 lat temu. Byłam zagubioną nastolatką, uważałam, że jestem brzydka, niepotrzebna, niekochana, nic warta - chyba standardowy problem nastolatek. Uważałam, że moi rodzice mają mnie za nic, że nigdy nie uda mi się dorównać siostrze, a moje życie to pomyłka. Teraz, gdy patrzę na to wszystko z perspektywy czasu, to chce mi się śmiać z tych problemów, chociaż wtedy to myślałam, że kończy się świat. Wiem, że byłam bardzo niedojrzała, choć oczywiście wtedy czułam inaczej. Minęło kilka lat, poszłam do liceum, potem na studia (skończyłam I rok) i nauczyłam się kilku rzeczy:
Zmiany, zmiany...
Od dziecka byłam bardzo wrażliwa i wszystkim się przejmowałam. Swojej klasy nienawidziłam, przyjście do gimnazjum było dla mnie wybawieniem. Wszystko robiłam z zapałem, dla każdego byłam miła. Przyciągałam ludzi, miałam wielu przyjaciół. To był najlepszy okres w moim życiu. W 2 klasie wszystko zaczęło się zmieniać. Zerwałam z chłopakiem, przyjaciele mnie zostawili, doszła masa nauki. Zdarzało mi się Chyba po prostu zaczęłam dorastać. Nic już nie było łatwe, ani kolorowe. Zrobiłam się wredna dla innych. Jednak znalazłam wspaniałego chłopaka. Na początku 3 klasy nastało piekłokaleczyć, wypić. Chcę próbować wrócić do chłopaka, wszystko naprawić. Wmawiam sobie, że przecież po każdej burzy nadchodzi słońce. Chciałabym starą siebie.
15-latka
Najpopularniejsze
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Chrzest święty jak lampa
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Rodzina Augustyna
