wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7175 | WYNIKÓW
Ta i żadna inna
Zakochałem się na poważnie. Co prawda jestem głęboko wierzący, a ona nie chodzi do kościoła, ale trudno. Wyznałem jej uczucie, ona się zgodziła na chodzenie, ale bardzo szybko uznała, że to nie dla niej. Powiedziała, że to nie ma sensu, że ona nie chce jeszcze chłopaka. Ale ja nie odpuszczam, robię jej propozycje każdego dnia, wysyłam SMS-y i staram się jak mogę. Bo ja czuję, że jesteśmy dla siebie. Co jeszcze mogę zrobić?
14-latek
To jest okropne
Moja koleżanka mówi że już nie wierzy w Boga. Jeśli z nią rozmawiam, w ogóle mnie nie słucha. Martwię się o nią, bo jeszcze wpadła w taką bandę, która opuszcza lekcje i nie chodzi do kościoła, opuściła się w nauce. Mało osób z klasy z nią się koleguje. To okropne. Mówi, że życie jest bezsensowne. A kilka miesięcy temu uważała inaczej. Co mam robić ?
12 latka
Sposób odprężania
Bardzo dobrze się uczę, nie sprawiam kłopotów swoim rodzicom. Wiem, co chcę w życiu robić, mam swoje pasje, wielu przyjaciół. Ale od czasu do czasu gram w tak zwane „strzelanki”. W ten sposób się odprężam. Gdy rodzice tylko to zauważą, zaraz zaczyna się gadanie o szkodliwości. Jestem wierzący, staram się zachowywać przykazania, ale czuję, że grając, nic złego nie robię i wcale mi to nie szkodzi.
Licealista
Nie zmienił się, niestety...
Kolega z klasy, o którym myślałam, że się zmienił, zaczął mnie traktować jak przyjaciółeczkę na kilka dni. Jest mi przykro. Wydawało się, że się zmienił z podrywacza na zwyczajnego chłopaka, a tu znowu to samo. Nie wiem, co robić, bo się w nim zauroczyłam, jak wszystkie kolejne dziewczyny w klasie.
Gimnazjalistka
DAJ NAM SZKOŁĘ - PIERWSZE PIĄTKI MIESIĄCA Św. Andrzej Bobola
Od pięciu lat jest jednym z patronów Polski choć żył w XVII wieku. Gdyby nie jego męczeńska śmierć pewnie dziś niewielu słyszałoby o zakonniku-jezuicie, który jak wszyscy spowiadał, odprawiał msze i głosił kazania. Ale w tym co robił, był tak gorliwy, że nazywano go „łowcą dusz”. To się niektórym nie podobało, dlatego go znienawidzono i zabito.
Moje zasady
Życie jest zbyt krótkie, by budzić się rano z żalem. Więc darzę szacunkiem tych ludzi, którzy traktują mnie dobrze, zapominam o tych, którzy tego nie robią i wierzę, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Jeśli dostaję szansę, korzystam z niej. Śmieję się, kiedy mogę, przepraszam, kiedy powinnam i odpuszczam sobie to, czego nie mogę zmienić.
17-latka
Najpopularniejsze
- Car na rowerze do Rzymu
- Kiedy wspominać będziemy świętych Acutisa i Frassatiego?
- Uśmiechnij się do kogoś, kogo nie lubisz
- Życie w ciemności
- Załącznik #9402194
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
