wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 189 | WYNIKÓW
Trudna relacja
Od czasu do czasu mam z mamą dobre kontakty, żartujemy, śmiejemy się, przytulamy się. Czasami bywa tak, że o wszystko się czepia. Zawsze o to, że czegoś nie zrobiłam. A ja w tygodniu jestem bardzo zajęta. Cały dom w sobotę posprzątałam. Ale mama zawsze się do czegoś przyczepi, że coś ominęłam. Kocham mamę, nie chce się z nią kłócić o takie bzdety. Czasami może i powiem za dużo, jest mi potem źle, bo obie w złości wyciągamy wszystkie sprawy.
15-latka
Jak wpłynąć na brata?
Zawsze denerwowała i nudziła nas mama ze swoim narzekaniem, że nie sprzątamy, że nic nas dom nie obchodzi. Mama gderała, my nie reagowaliśmy. Aż jakoś tak raz z siostrą wzięłyśmy się za wielkie porządki i nas to wciągnęło. Niestety, brat absolutnie nie chce do nas dołączyć, tkwi w swoim bałaganie. Jak wywalczyć sprawiedliwość?
Nastolatki
Straszne napięcie
W domu jestem wyluzowana, zachowuję się zwyczajnie. Ale w szkole męczy mnie niesamowite napięcie, boję się odzywać, gier sportowych, wystąpień na forum klasy. Nie znoszę myśli, że inni mnie obserwują. Napięcie bywa tak mocne, że aż sztywnieję. W tym roku kończę szkołę, mam nadzieję, że w liceum to minie, bo też u nas nie panuje atmosfera nauki, wręcz przeciwnie.
Gimnazjalistka
Pomaganie w domu
Rodzice dużo pracują, a my wszyscy zawsze mieliśmy to gdzieś, że mama zastaje bałagan. Jakiś czas temu dotarło do mnie, że zachowywaliśmy się jak małe dzieci, którym wszystko trzeba powiedzieć. Teraz pomagamy, ale starszy brat nie chce się włączyć. On chyba w dorosłym życiu będzie jak małe dziecko
Gimnazjalista
Mama wie najlepiej?
Mimo że się dobrze uczę, dużo w domu pomagam itp. to wciąż szukam akceptacji. Zawsze starałam się przypodobać otoczeniu, być do nich podobna. Jasna sprawa, że mi się nie udało. W technikum zaczęłam z tym walczyć. Staram się być sobą, ale pozostaje ta rysa z dzieciństwa.
Każdy cel, którego się podjęłam brzmiał: "może w końcu docenią, pochwalą". To mi zostało. Z tym też próbuję się uporać. Mimo że tyle działam, wciąż nie potrafię się zaakceptować.
Ostatnio coraz trudniej dogadać mi się z mamą. Nie rozumie mojego systemu wartości, dlatego nie odzywam się i tylko zaciskam zęby, żeby znów jakiejś kary nie dostać. Czasem ciężko wytrzymać. Mama nie słyszy mnie. Nie słyszy moich argumentów. Widzi tylko, że krzyczę, że ciągnę, żeby było na moje. Kiedy próbuję wrócić do tematu na spokojnie, to i tak nic nie daje. Jak w piosence Arki Noego: "Mama kocha, Mama wie najlepiej!" I choć w niej chodzi o Maryję, to i tu pasuje. Tylko, że mama nie zawsze daje radę tak dobrze, jak Mama.
16-latka
