wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1219 | WYNIKÓW
Brak wzajemności bez końca
Od 4 lat jestem zakochana w chłopaku, jesteśmy przyjaciółmi, spotykamy się
w grupie. Ale mam dość, cierpię, bo on wciąż mnie nie dostrzega jako dziewczyny. Na naszym pierwszym spotkaniu po wakacjach poczułam się w naszej grupie źle. Napisałam mu o tym, że się zmieniłam, spoważniałam, a on na to, że też się zmienił, bo właśnie zakochał się w mojej przyjaciółce, która go nie chce. Pytam Boga dlaczego znowu mam cierpieć. Nie miałam ochoty nawet dziękować Bogu za ten dzień.
Gimnazjalistka
Nadążyć za dziećmi
. Dzieci biegały po ogrodzie- od trampoliny z wysokimi skokami do huśtawki, ale po chwili już bieg na tył ogrodu, potem do domu, szybko po schodach, bo trzeba przynieść skakanki, ale nie można od razu skakać, bo lepiej pojeździć na hulajnodze od bramy do płotu i z powrotem. Chylę czoła przed Koką, która nadążała za dziećmi.
Zgubna nienawiść
Nienawidzę szkoły. Nie lubię ludzi, nie lubię nauczycieli, nie lubię czuć się olewana i w głębi duszy nie lubię być sama. Ale często jestem. Nie potrafię wpasować się w tłum ludzi. Moje dwie dobre koleżanki integrują sie z cala klasą, ale ja nie potrafię. Zawsze cicha, słodka, nieśmiała, niezdarna, bezgranicznie miła, ustępliwa. Chciałabym być bardziej śmiała. Nienawidzę swojego wyglądu. Uważam, że jestem za gruba i brzydka. Jest w klasie chłopak, o którym nie umiem przestać myśleć. Piszemy trochę. On jest dla mnie bardzo miły. Ale on jest miły dla każdej. Dla wszystkich. Wierzę w Boga, ale nie jestem dobrą katoliczką. Jedyna osoba, która wierzy we mnie i moja wiarę to ksiądz- katecheta. Chcę coś zmienić.
Gimnazjalistka, kl. III
