wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1074 | WYNIKÓW
Przebaczenie odrzucenia
Jestem dzieckiem adoptowanym. Popełniam przez to wiele błędów, bo przecież jak mam normalnie żyć, skoro własna matka mnie nie chciała. Nie rozumiem, jak można alkohol postawić wyżej niż własne dziecko. Nie mogę jej wybaczyć. Jednocześnie boję się, że i ja będę do niej podobna, przecież to moja mama, ona mnie urodziła. Moi adopcyjni rodzice są bardzo wyrozumiali, ale martwią się, bo szarpią mną ostatnio sprzeczne uczucia. Najgorsza jest jednak złość i żal, że zostałam porzucona. Mówią mi, że powinnam matce przebaczyć. Czy taki czyn można przebaczyć?
Adoptowana
Stosownie do wieku
Zerwaliśmy, ale dalej chyba coś do niego czuję i dałam mu dość jasno do zrozumienia, że mi na nim zależy. On też pisał, że jest o mnie zazdrosny. Dzisiaj nagle coś mu się odmieniło. Napisał, że z moją koleżanką dogaduje się lepiej. Zastanawiałam się, uznałam, że to wszystko moja wina, wszystko napsułam. Wszystkich słuchałam, o wszystkim opowiadałam, narzekałam na niego. Nie wiem, po co żyję, nie chcę już żadnego chłopaka. Ale z tym moim dawnym chciałabym się zwyczajnie kolegować, przed nami przecież jeszcze trochę czasu w gimnazjum.
13-latka
Szukaj zalet wsi
Nie chcę mieszkać na wsi, chociaż przeprowadziliśmy się tu kilka dobrych lat temu. Nienawidzę tego miejsca! Koło domu czasem jeździ traktor i robi hałas. Jeszcze ten wiejski kościółek i w ogóle wiejskie "babki". Wkurzają mnie. Chodzą w tych fartuchach do sąsiadek i stoją na ulicy. Autobusy mam tylko 2 i nimi czasem jeżdżę. Nie chcę tu mieszkać. Rodziców niestety nie przekonam. Urodziłam się na wsi i będę zawsze dziewczyną ze wsi. Czemu nie mam lepszego życia? Co zrobić?!
13-latka
Taryfa ulgowa dla siebie
Jestem osobą głęboko wierzącą, bardzo często jestem na mszy świętej, chętnie wchodzę do pustego kościoła na krótką adorację. Uwielbiam grę na gitarze, chętnie szkicuję, wiele czytam, dobrze się uczę. Ale jednocześnie nienawidzę siebie! Czuję się bardzo samotna. Nie mam przyjaciół, po szkole z nikim się nie spotykam, w weekendy też nie.
Licealistka
Odejście taty
Moi rodzice są po rozwodzie. Przyłapałam tatę na kłamstwach, bo wciąż nie miał dla mnie czasu. Okazało sie, ze się zakochał, a teraz wiem, że ta pani już z nim mieszka. On chce, bym się zaprzyjaźniła z jej córką. Mówi i myśli tylko o nich. Ja się już nie liczę, krzyczy na mnie, jest rozdrażniony, krytykuje mnie....
Zrozpaczona
Jak pomóc?
Przyjaźnimy się od dawna, ale szybko się zorientowałam, że przyjaciółka ma kłopoty w domu, bo jej rodzice piją. Jest chyba coraz gorzej. Teraz ona obraziła się jakby na Boga, przestaje chodzić do kościoła. Chyba się zaczęła ciąć, widziałam blizny, które ukrywa. Mam wrażenie, że moja osoba też ją drażni, zrobiła się skryta i opryskliwa. Bardzo chciałabym jej pomóc, ale jak?
13-latka
Najpopularniejsze
- "Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta"
- Szybsze jest zdrowsze
- Największy pożar w kraju w XXI wieku
- Czas na to, by porozmawiać z Bogiem
- Dwa ważne pytania
- Weź krzyż i idź za Panem Jezusem
- Adam Bocheński i jego prace
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
- Czuwa nad waszym bezpieczeństwem w górach
- Dziś święto św. Jakuba Apostoła
