wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1540 | WYNIKÓW
Niepotrzebne próby
Moja była już przyjaciółka bardzo się zmieniła. Zaczęła pić alkohol i palić. Tłumaczyłam jej, że robi źle, ale ona nie słuchała. Pewnego razu jak szłyśmy ze szkoły, dala mi spróbować papierosa. Ja się nawet nie zaciągnęłam, bo się przestraszyłam, właściwie to w niego dmuchnęłam. Bardzo żałuję i nie wiem co myśleć. Spróbowałam też alkoholu, dosłownie 3 łyki, sama nie wiem, dlaczego to zrobiłam. Bardzo mnie to męczy, codziennie o tym myślę. Czy gdybym jutro umarła, to mam szanse na niebo?
14-latka
Sobotnie poranki
Rodzinka może się dzisiaj wyspać, o czym wiele razy przypomina się dzieciom w piątkowy wieczór. Takie ogłoszenia mają dziwny wpływ na najmłodszych. Lola i Zosia już o 7 rano zaczynają zabawę. Czy to nie cudowne, że można z poduszek, kołder i koców budować świetne domki? Co chwilę zawala się dach, szczególnie, jeśli ja ładuję się do środka, ale dziewczynki cierpliwie wszystko naprawiają. Przy okazji wyciągają następne narzuty i koce. A w domkach upychają kolejne pluszaki.
Za młoda...
Zakochałam się w dużo starszym koledze. On się chyba zorientował i zaczął mnie unikać. Przecież nie będę się o niego starała, bo uznaję zasadę, że to chłopak okazuje pierwszy zainteresowanie, uczucie. Bardzo mi smutno, płaczę, słucham piosenki, z którą mam piękne wspomnienia. Czułam, że on mnie też lubi, ale potem nagle się wycofał. Co robić w tej sytuacji?
14-latka
Zbyt wiele żądasz
Pierwsza klasa gimnazjum - zakochałem się. Zostaliśmy przyjaciółmi. Po wakacjach podszedłem do tej sprawy z dystansem. Zmądrzałem i zacząłem być opanowany, spokojny, ale z poczuciem humoru. Skutek był taki że oddaliliśmy się od siebie. Wszystko skończyło się tak, że już całkiem straciłem nadzieję na bycie razem. I nie chodzi mi o "zabawę w chodzenie", tylko o zwykłą miłość, bez żadnych umów, wymagań, chodzenia
14 latek.
Zmanipulowany
W nowej klasie poznałam świetnego kolegę. Polubiliśmy się. Zaprosił mnie na wesele kuzyna, a wtedy ja jego na wesele brata. Gdy jedna z koleżanek zauważyła, że on mnie wyróżnia, zaczęła się koło niego kręcić, zachowywała się nachalnie i są już parą. Ale on siedzi zamyślony i spogląda na mnie co jakiś czas. Ona do niego mówi, a on ją jakby zbywa. A może to ja robię sobie jakąś niepotrzebną nadzieję? Nawet nie mam okazji z nim ani z nią porozmawiać sam na sam, bo ona chodzi za nim krok w krok. Codziennie w modlitwie zawierzam tą sprawę Bogu. Odpuścić czy walczyć? Bardzo za nim tęsknię, wiem, że do siebie pasowaliśmy, natomiast oni jako para to jakiś żart.
17-latka
