wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 103 | WYNIKÓW
Bez zobowiązań
Przez cały rok on pokazywał, jak mnie lubi, jak się podobam, było wiele takich sygnałów. Ale uczucia nie wyznał, nie jesteś parą, a teraz wakacje i ja tęsknię. Boję się, że jak mu powiem o tym, co czuję, to go stracę. Chciałabym czegoś więcej, ale jeśli on nie będzie w stanie mi tego dać? Przyjaciółki mówią, żeby powiedzieć, nie czekać, ale ja się boję, że kocham bez wzajemności. Chłopak jest na prawdę cudowny. Potrafi mnie zrozumieć, wie kiedy jestem zdenerwowana, nie pytając mnie o to. Wie jak sprawić, bym się uśmiechnęła. Chcę, by mnie przytulał, tak jak to robił w szkole i bardzo za nim tęsknię.
Licealistka
my
Nie dorósł
Spodobał mi się chłopak- rówieśnik- z mojej szkoły. Spotkaliśmy się kilka razy, powiedziałam mu, co czuję, on też powiedział, że mu się podobam. Nagle dowiedziałam się, że on ma dziewczynę, a mi nawet nic nie powiedział, nie wyjaśnił. Siostra mi mówi, bym go wyrzuciła z serca, bo nie jest mnie wart. Ale jakoś nie potrafię.
Gimnazjalistka. kl. III
Zwrócić na siebie jego uwagę
Zauroczyłam się w koledze. Ale on nie zwraca na mnie uwagi. Nie dziwę się, bo niczego nie ujawniam. Bardzo mnie to meczy, sporo płaczę i przez to chyba rozumiem, że w miłości jest też cierpienie. Bardzo bym chciała nawiązać z nim kontakt, ale żeby nie było to na siłę, nie z mojej inicjatywy.
13-latka
Konsekwencje
Poznałam chłopaka, który przyjechał z Anglii. Tak było pieknie! Tyle obietnic. On wyjechał, a ja na jakiejś imprezie pod wpływem alkoholu całowałam się z innym. Przyznałam się na gadu. I on mnie zupełnie odrzucił. Na dodatek znalazł inną dziewczynę. Czy nie mogę już tego naprawić?
Pogrążona w smutku
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
Nie rozumiem siebie
Spotykam się z dobrym i wartościowym chłopakiem. Rozumiemy się, jest wesoło lub romantycznie, on uczciwy, odpowiedzialny, opiekuńczy, bardzo się stara. Kompletnie nie rozumiem siebie, dlaczego spoglądam z zaciekawieniem na innego, który mnie zaczepia, jest raczej bezczelny, mało o nim wiem, a to co słyszę, nie brzmi ciekawie. Niestety, zdarza mi się z nim flirtować. Nie wiem, czy zerwać z chłopakiem, którego chyba kocham, czy zaczynać coś z tym drugim, którego mało znam.
Licealistka
Najpopularniejsze
- Pasterz gotowy oddać życie za owce
- Usłyszeć głos Pasterza
- Alicja w krainie cudów
- Bazylika św. Pawła za Murami w Rzymie
- Majowy "Mały Gość" już w sprzedaży
- 7 maja odbędzie się konklawe
- Papież Franciszek i "Mały Gość"
- Tu zaczęła się Polska
- Zamek w Łęczycy
- Ci, co są w niebie, są bardzo blisko. Bliżej niż wtedy, kiedy z nami żyli na ziemi.
