wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 42 | WYNIKÓW
Zwątpienie
Przez krótki czas miałam chłopaka, który zupełnie niespodziewanie zerwał. Powiedział, że nie ma innej, ale on chce jeszcze wolności i luzu. Załamałam się. Mam wrażenie, że już nikogo nie poznam, że będę zawsze sama. Mam co prawda przyjaciela, nawet chwilami zastanawiam się, czy to on nie jest moją drugą połową. Znajomi wyciągają mnie z domu, ale ja odmawiam, moja samoocena spadła poniżej dna.
Maturzystka
Zamieszanie
Bardzo podoba mi się rok starszy kolega. Najchętniej podeszłabym do niego w szkole, powiedziała, co czuję i wróciła na drugi dzień po odpowiedź. Wiem, że tak nie można. Ale jednocześnie kolega z klasy coraz natarczywiej pokazuje, że mu się podobam. Nie chcę go. Podobnie jak 2 lata młodszego kolegę, który już nawet prosił o chodzenie. Nic do niech nie czuję, ale nie potrafię odmawiać. Straszne zamieszanie.
13-latka
Nierówne traktowanie rodzeństwa
Kompletnie nie rozumiem, dlaczego moi rodzice tak bardzo inaczej traktują brata i mnie. Już nie mam siły słuchać ciągłej krytyki pod moim adresem. Cokolwiek robię, czego chcę- to jest złe i głupie. Ja mam też więcej obowiązków i rodzice uważają to za słuszne i naturalne. Nie mam prawa dochodzić sprawiedliwości, mam cicho siedzieć i podporządkować się. Brat nie widzi problemu.
Gimnazjalistka
Dobra Nowina o roczarowaniu
Chcę napisać trochę o lęku towarzyszącym relacji dwojga ludzi, którzy poznają się, spotykają, po prostu „mają się ku sobie”. Chodzi mi o tutaj o pewną nierozerwalnie związaną z tym zjawiskiem obawę. Zawierają się w niej uczucia niepewności, strachu, poczucie nieodwzajemnienia. Wątpliwości dotyczą pytań: Czy to wszystko ma sens? Czy to ten, ta? Czy nie angażuję się na próżno? Natomiast lęk odnosi się do potencjalnego zranienia i rozczarowania. Co do braku wzajemności, mam tu na myśli sytuację, kiedy jedna ze stron wykazuje więcej aktywności od drugiej, bardziej jej „zależy” , czyli tą wzajemność określiłbym jako odczuwanie na podobnym poziomie.Tak więc, znajdujemy się w samym środku owej rozwijającej się i dynamicznej relacji między dwojgiem zainteresowanych sobą ludzi. Wszystko pięknie, wszystko wspaniale, ale jest jedno małe „coś”, które mąci błogi spokój..
Męczące łzy
Wstydzę się mojej wrażliwości, która przejawia się na ogół łzami. Czy się czymś cieszę, wzruszam, martwię, to zaraz łzy i nie potrafię nad tym zapanować. Łzy same lecą. Koleżanka bardzo mnie za to krytykuje, podejrzewa, że ja wywołuję płacz, a ja tak bardzo chciałabym być twarda jak ona. Boję się, że z wiekiem będzie coraz gorzej.
Płaczliwa gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Te dzieci widziały Maryję
- Historia Jonasza
- Mamy do Mamy
- Już jest październikowy "Mały Gość"
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Polscy motorniczowie wicemistrzami świata
- Dołącz do dzieci z całego świata
- Milion dzieci modli się na różańcu
- Andrzej Pluta. Ojciec czy syn?
- Papież podziękował za życzenia urodzinowe
