wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4548 | WYNIKÓW
Niepotrzebne komentarze
Irytują mnie np. moje rówieśniczki z klasy, są takie niedojrzałe, nieodpowiedzialne, tylko alkohol im w głowach, imprezy, papierosy, kluby. A ja jestem zupełnym przeciwieństwem, tzn. lubię się zabawić, ale nie w ten sposób. Powiem szczerze, że denerwuje mnie też ludzkie wtrącanie się do nie swoich spraw. Mam kolegę, z którym bardzo lubię przebywać, bo jest zabawny, sympatyczny i taki "w moim stylu", ale jednak traktuje go tylko jak kolegę. A wszyscy oczywiście 'strzelają' jakieś komentarze, docinki, nie tylko w moją stronę, jego też. Jeszcze jak to jest taki uroczy komentarz ze strony np. dobrej koleżanki, że pasujemy do siebie czy coś, to okay, ale jeśli ktoś nachalnie tak gada, to już jest infantylne. Przecież to nasza sprawa. Martwię się, czy te komentarze nie zrażą go do naszych rozmów.
Licealistka
Czy trzeba imponować?
Ostatnio mam potrzebę bycia z kimś. Chciałabym być dla kogoś ważna. Wiem, że nastoletnie związki są dziecinne i może trochę żałosne, ale chciałabym kogoś sobą zainteresować, tylko że za bardzo nie mam czym. Czy jest sens szukać zainteresowania u jakiegoś chłopaka? Jeśli tak, to jak mogę komuś zaimponować?
15-latka
Sposób odprężania
Bardzo dobrze się uczę, nie sprawiam kłopotów swoim rodzicom. Wiem, co chcę w życiu robić, mam swoje pasje, wielu przyjaciół. Ale od czasu do czasu gram w tak zwane „strzelanki”. W ten sposób się odprężam. Gdy rodzice tylko to zauważą, zaraz zaczyna się gadanie o szkodliwości. Jestem wierzący, staram się zachowywać przykazania, ale czuję, że grając, nic złego nie robię i wcale mi to nie szkodzi.
Licealista
Odpuść
5 lat temu zakochałam się - ministrant, rok starszy, inteligentny, zabawny, co prawda nieco specyficzny ale jako 9 - latka nie widziałam jego wad, zresztą do niedawna wciąż tak było. Ostatnio dostrzegam jego wady. Nachodzą mnie wątpliwości, czy to uczucie po prostu nie gaśnie. A ja się boję. Mam okropny mętlik w głowie. On jest obojętny. Dołączyłam do wspólnoty, w której on jest od lat i mam wrażenie, że on jest z tego niezadowolony. Zachowuje się w stosunku do mnie inaczej niż do każdej innej osoby, trzyma dystans, nie zachowuje się normalnie. Tylko w kościele spogląda na mnie. Chciałabym normalnej, koleżeńskiej choćby relacji. Nie wiem, czy on jest gotowy i czy to ma w ogóle sens. Czy mogę, czy mam jakiekolwiek prawo i możliwości, żeby o nas, o naszą relację walczyć
14-latka
Najpopularniejsze
- Kopalnia soli " Kłodawa "
- Światowy Dzień Pluszowego Misia
- Ofiara z całego serca
- Nie daj się zwieść
- Czego naprawdę potrzebują nasze dzieci? Historia programu, który zmienia polską edukację
- Roraty 2025: Z papieżem Leonem czekamy na Jezusa
- Posłuchajcie piosenki roratniej
- Już jest adwentowy "Mały Gość"
- Ulubione filmy papieża
- Dzieci idą do nieba
