wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 7641 | WYNIKÓW
Przerwać ten łańcuch
W gimnazjum poszłam do klasy, w której nie znałam nikogo, oprócz jednego kolegi. Od razu zakolegowałam się z wszystkimi. Jednak od jakiegoś czasu dwie z koleżanek zaczęły mi bardzo dokuczać. Głupie, obraźliwe słówka, popychanie, szarpnięcia. Nie jest to miłe. Najgorsze, że kolejne dwie zaczynają się od nich tym zarażać. Nie wiem co zrobić, żeby zatrzymać tę plagę, przez którą w domu staję się bardzo rozdrażniona. Nie rozumiem, dlaczego są tak wredne. Najbardziej cierpi na tym moja siostra i mama. Ja nie chcę ich krzywdzić, bo naprawdę są dla mnie dobre.
14-latka
Nikt nas nie rozumie...
Dzisiaj jednak doszłam do wniosku, że prawie wszyscy mają przekonanie o niezrozumieniu. Zuzia chce się całymi godzinami bawić z mamą według swoich pomysłów i jest bardzo zawiedziona, gdy słyszy odmowę. Kuba marzy, by rodzina przez kilka godzin zachwycała się jego sukcesami i uważa, że krótka pochwała świadczy o niezrozumieniu. Pani sprząta, gotuje, biega po sklepach, zawozi dzieci, przywozi, odrabia zadania z Kubą, bawi się z Zuzią i bywa, że nagle stwierdza, że brakuje jej siły, że nikt jej nie rozumie. Dziwne jest i to, że nawet Pan ma takie przekonanie.
Błahostka
Dzisiaj okazało się, że wygrałam pewien rejonowy konkurs. Nauczyciele, rodzice, klasa i przyjaciółki są tym faktem zachwyceni. Chyba jeszcze nigdy tyle osób nie powiedziało mi, że są ze mnie dumni. To bardzo miłe zostać docenionym. Powinnam być z siebie dumna, ale nie jestem. Po prostu zawsze chwaliłam się w swoimi osiągnięciami, byłam z nich dumna, a teraz mam wrażenie, że ten konkurs był błahostką. Nie wiem dlaczego tak jest. Może Pani wie? Może ta myśl, że wygrałam jeszcze do mnie nie dotarła, choć szczerze w to wątpię.
Gimnazjalistka
Chcę i nie chcę
Już od jakiegoś czasu myślę o chłopakach. Jest już kilku, którzy mi się podobają, ale nie chcę z nimi chodzić. Myślę, jak to fajnie byłoby mieć chłopaka itp. ale nie chcę go mieć. Uważam, że chłopak w tym wieku nie jest mi potrzebny, bo wątpię żeby został ze mną do końca życia. To nie jest tak, że się ograniczam, że dopóki nie skończę gimnazjum, to nie mogę mieć chłopaka, bo jednocześnie popadam w zauroczenie, mogę myśleć o tej osobie cały czas. Nie wiem co mam robić, żeby tak się tym nie przejmować.
14-latka
Wymiana spojrzeń
W sanatorium zobaczyłam chłopaka. Był ode mnie wyższy i trochę starszy. Miał piękne włosy i przede wszystkim oczy, cudowne, błękitne. Niby
rozmawiał z kolegami, ale ukradkiem się na mnie patrzył i uśmiechał.
Widzieliśmy się jeszcze kilka razy. Patrzyliśmy sobie w oczy. Pewnego dnia wszedł do sali ze swoją mamą po wypis. Po zajęciach szukałam go wszędzie i ujrzałam, jak żegnał się z kolegami. Przeszłam obok z uśmiechem. Nie mogę o nim zapomnieć. Tak bym go chciała spotkać podczas kolejnego pobytu w sanatorium. Proszę o pomoc. Ja go kocham...
12-latka
Najpopularniejsze
- Polscy motorniczowie wicemistrzami świata
- Szklanka do połowy pełna
- O posłuszeństwie
- Jezus jest naszym nauczycielem
- Załącznik #9402206
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
