wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 16671 | WYNIKÓW
Bez konta na portalach
Bardzo wcześnie zaczęliśmy być ,,nowoczesną, '' klasą. Każdy miał różne konta na portalach społecznościowych. A ja nadal nie mam i nie chcę. Dobrze mi z tym. Lecz mojej klasie to przeszkadza. Śmieją, robią takie miny jakby się nade mną litowali. Czemu teraz liczą się telefony, konta internetowe.? Po to Pan Jezus tyle cierpiał, żeby jak się zapytać choćby dziewczyny, co to Kościół, to pyta, czy to jakaś aplikacja na telefon. Jestem katoliczką, chodzę do kościoła i codziennie się modlę, aby świat zrobił się normalny!. Niech mi Pani to wytłumaczy, dlaczego jak się nie jest niewolnikiem sieci, wszyscy mówią, że jest się dziwnym ?
Inna
Chcę się zmienić
Jestem katoliczką, ale w mojej małej klasie mnie nie akceptują, dokuczają mi. Myślałam, że w gimnazjum znajdę koleżankę, ale dziewczyny z mojej klasy rozmawiają z tamtymi dziewczynami na mój temat. Teraz gdy mija mnie jakaś z dziewczyn z tamtej
szkoły, śmieją się ze mnie. Nie mogę odzwyczaić się od przeklinania. Kiedyś byłam lubiana, bo dokuczałam innym , przeklinałam , ściągałam i pyskowałam nauczycielom. Chcę się zmienić! Ale to dla mnie trudne. Jak mam znaleźć motywację do nauki i jak zdobyć pewność siebie? Co mam im powiedzieć, gdy mi dokuczają? W dodatku nie jestem szczupła, co nie poprawia mojej sytuacji.
Trzynastolatka
Czekaj, jeśli Ci zależy
Kilku chłopaków proponowało mi chodzenie, ale dla mnie to tylko koledzy. Nic mnie do nich nie ciągnie. Mam trochę kłopotów z odmawianiem, bo przecież rozumiem, że im zależy. A mi marzy się znajomy ministrant, który chyba też mnie lubi. Gdy spotkamy się przypadkowo we dwoje jest taki miły, serdeczny, tak świetnie się nam rozmawia. Ale gdy raz zgadaliśmy się internetowo, to był oschły. Potem powiedział, że koledzy weszli na jego konto. Wiem o tym, bo mi pisali głupoty. Zależy mi na nim, ale obawiam się, że to będzie długie czekanie. Czy wypada mu z okazji urodzin wręczyć coś drobnego?
15-latka
Trudna sprawa
Prowadzę spotkania dla marianek i mam tego czasami dosyć. Jeszcze gorzej jest teraz , gdy trwa różaniec. One się przed nabożeństwem kłócą, z wszystkiego robią problem. Wczoraj byłam dla nich wyjątkowo niemiła, krzyczałam, krytykowałam. W dodatku najstarsze, szóstoklasistki odmówiły wczoraj ubrania pelerynek. Miałam ochotę uciec. Obawiam się, że to przeze mnie coraz mniej dziewczynek przychodzi na nabożeństwa różańcowe. Ale na zebraniach w sobotę jest ich bardzo dużo. Nie wiem, jak się zachować jutro, jak w sobotę? Jestem załamana, czuję, że zawiodłam, nie mam pomysłu na poprawę wszystkiego. Próbowałam powiedzieć księdzu, że nie daję rady, ale stwierdził, że będzie dobrze.
13-latka
Zdecydowana reakcja
Od 2 klasy dwóch kolegów z (obecnie) 5 kl. przezywało mnie. Nie przeszkadzało mi to, trudno. Ale ostatnio ten jeden kolega zaczął namawiać drugiego do czynów karygodnych. Ostatnio kazał mu na mnie napaść: obok szkolnej łazienki nie było nauczycieli dyżurujących; więc nikt go nie widział. Szłam tam, a on podbiegł i mocno przycisnął mnie do ściany. Wyrywałam się, ale podbiegł do mnie i mnie uderzył w ramię. Dziś prawie napadł na mnie, inny kolega mnie obronił. Myślałam, że przestaną, ale nie. Wypłakałam się koleżankom, one radzą, żebym powiedziała pani. Ale ja się boję, że sprawa się pogorszy.
Zastraszana 11- latka, kl.IV
Dlaczego świętujemy niedzielę?
Ostatnimi czasy sporo zastanawiam się na temat tego, czy to właśnie niedziela powinna być dniem, który należy poświęcić na odpoczynek i zadumę oraz w trakcie którego należy uczestniczyć we Mszy Świętej. W Biblii mówi się bowiem o szabacie, który wypadał w sobotę. Na lekcjach religii w podstawówce katechetka wspominała o tym, że pierwszym dniem tygodnia jest niedziela, a Bóg przy tworzeniu świata odpoczywał siódmego dnia, a więc według takiego liczenia powinniśmy święcić sobotę. Dlatego dopada mnie wciąż refleksja, czy słusznie święcimy niedzielę oraz także dlaczego jeżeli w Biblii mówi się o sobocie, to Kościół tak znikąd ustanowił niedzielę? Skąd to się wzięło?
Gimnazjalistka
Sprawiedliwa ocena
Pod koniec roku szkolnego nie byłam pewna oceny z wuefu. Przez cały rok bardzo się starałam, zawsze miałam strój, ćwiczyłam lub grałam najlepiej jak mogłam. Nie jestem mistrzem sportu, przeżywałam chwile upokorzenia, gdy podczas wybierania drużyn czekałam najczęściej do końca. Nauczycielka doceniła moje chęci, dała mi 5. Wtedy koleżanka w szatni zaraz mi powiedziała, że to niesprawiedliwe, że ona też powinna mieć 5, bo jest ode mnie lepsza. A ona lekceważyła mecze, ćwiczenia. Jeszcze na początku wakacji o mnie plotkowała. Mówi, że jestem gruba, a ja mam tylko taką masywną budowę, kilogramy w porządku. Jest mi przykro.
12-latka
Nie rozumiem tego....
/ …/ W mojej klasie nie mam za dużo kolegów, wszyscy uważają, że się wywyższam, bo zwróciłem koleżance uwagę, że czegoś prostego nie umie, co było w podstawówce. Teraz zazwyczaj jestem sam na korytarzu, z kilkoma kolegami, i koleżankami, a reszta po prostu jest wrogo nastawiona. Jestem religijny, widzą moje koszulki z Jezusem itd. I wytykają mi To. Nie robię sobie z tego nic, ale tym razem już nie mam siły. Po ostatnich grzechach przestałem czuć bliskość na mszy, wpadłem w rutynę chodząc na różaniec, a powinienem przeżywać każdą Eucharystię na nowo. Nie potrafię, nie rozumiem
tego. Do tego dochodzi taka samotność…
Licealista
Za wysoki poziom?
Od września chodzę do liceum. Bardzo się cieszyłam, bo dostałam się na wymarzony profil (humanistyka). Niestety minusem jest to, że szkoła jest bardzo daleko od mojego domu i muszę mieszkać w internacie z 8 dziewczynami w pokoju. Po upływie miesiąca boję się też, że nie dam rady. W moim gimnazjum był niski poziom nauczania, a tutaj mają bardzo duże wymagania. Po drugie bardzo przejmuję się wszystkim i często się stresuje albo mam pesymistyczne myśli. Pracuje trochę nad tym, ale nie zawsze mi to wychodzi. Po trzecie jestem troszkę nieśmiała i nie wiem czy koleżanki mnie polubią. Może ma Pani jakieś rady?
Licealistka
Nie wiem, czeo chcę
Nie wiem czego chcę. Czasami chcę być taka jak inni, ale zdarzają się momenty, kiedy próbuję znaleźć swój własny styl. Jest to jednak bardzo trudne do zaakceptowania. Czasem robi mi się smutno i zazdroszczę koleżankom różnych drogich rzeczy, ale czasami w duchu nie mogę uwierzyć, że tak naprawdę większość dziewczyn wygląda tak samo. Te same buty, bo wszyscy je noszą. Z drugiej strony na początku roku szkolnego zakupiłam w promocji coś drogiego i modnego, no i nie żałuję. Już prawie wakacje, a to w dobrym stanie. Lecz inne rzeczy stają się przebojem sezonu i już sama nie wiem, co robić.
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- Święty mistyk, spowiednik i stygmatyk
- Chrzest święty jak lampa
- Jak zaprzyjaźnić się z Jezusem?
- Już jej pomogłem: stworzyłem ciebie
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
- Rodzina Augustyna
