wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4325 | WYNIKÓW
Już nie płacz...
Mieszkamy w dwóch końcach Polski, poznaliśmy się na forum pasjonatów, on pierwszy się odezwał. Pisaliśmy codziennie, okazało się, że mamy wiele wspólnych zainteresowań. Potem były rozmowy przez telefon. Zaczął wyraźnie dawać do zrozumienia, że czuje coś więcej. I ja też poczułam. Aż nagle podesłał mi zdjęcia z inną dziewczyną. Później poprosił o radę, co może jej podarować. To był cios. Nigdy nie byłam tak zraniona. Piszemy dalej, ale chciałabym zerwać tę znajomość, bo za bardzo mnie to wszystko boli, ale nie potrafię. Płaczę.
Gimnazjalistka
Refleksje samotniczki
Jestem typem samotnika. Od dziecka lubiłam bawić się sama. Często słyszałam: "czemu nie pójdziesz do dzieci? czemu nie pobawisz się z koleżanką?". I szłam, bawiłam się z dziećmi, ale jeśli miałam okazję, czmychałam w jakiś kąt, gdzie za towarzyszkę zabaw służyła mi moja wyobraźnia. Nie pamiętam, żebym nudziła się sama ze sobą. I tak jest do teraz- nawet jeśli nic aktualnie nie robię, to zawsze nad czymś się zastanawiam, o czymś rozmyślam. Tymczasem panuje jakieś straszliwe parcie na posiadanie znajomych, towarzystwa, na zabawę. Pod koniec gimnazjum dałam sobie wmówić, że to moja wyłączna wina, że nie posiadam dużego grona znajomych, że nie wychodzę często, nie bawię się i nie imprezuję- co więcej, że to jest czymś wielce nagannym i powinnam "czym prędzej to zmienić, żeby nie być dzikusem!". A bycie dzikusem jest nielegalne.
