wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1192 | WYNIKÓW
Chcę przyjaźni z iskrą zauroczenia
Ponad rok temu zakochałam się w chłopaku z klasy. Zapytałam jego kolegę, czy da mi numer telefonu do niego. Tamten się zgodził. Napisałam temu chłopakowi, że mi się podoba. Odpisał, że też jest we mnie zakochany. Wiele już przeżyliśmy razem. Było dużo upadków, ale za każdym razem udawało nam się podnieść. Na godzinie wychowawczej w tegoroczne Walentynki pani powiedziała nam, czym się różni miłość od zauroczenia. Boję się, że właśnie to tylko zauroczenie, bo to często zdarza się w naszym wieku. Wytrwaliśmy już w tym naszym niby "związku" przez prawie rok. Nie chcę, byśmy byli parą, lecz najlepszymi przyjaciółmi, którzy czują do siebie coś więcej.
12-latka
Wciąż pamiętam....
Wciąż pamiętam, jak było mi ciężko, gdy tu pewien kolega dał mi kosza, tu, jakiś czas później, drugi nie wykazywał zainteresowania, kolejny chciał tylko przyjaźni, z jeszcze innym to ja nie chciałam niczego poważniejszego. I tak to się toczyło, dokładnie 4 lata, całe gimnazjum, pierwsza klasa liceum, przepłakane noce, stany depresyjne (ciężki jest
żywot wrażliwca) itd. I wie Pani co? Gdy za trzecim razem dowiedziałam się, że po raz kolejny zostałam odrzucona, stwierdziłam, śmiejąc się przez łzy z mojego losu, że chyba już nigdy nie znajdę tego odpowiedniego, który mnie
polubi, może nawet pokocha.
Zmień nastawienie
Jestem osobą głęboko wierzącą i denerwuje mnie zachowanie rówieśników, ich lekceważenie dla spraw wiary. Gdy porównuję się do koleżanek, to mam wrażenie jakbym nie była stąd, lecz zesłana jak Jezus jako anioł dla innych. Pomagam jak mogę i nie chcę być jak te dzieci, co mają w nosie bycie Dzieckiem Bożym i nie chce im się ruszyć do Kościoła, poczuć miłość Ojca i zobaczyć coś więcej niż fizyczną materię.
11-latka
Coraz więcej par dokoła
Dzisiaj dowiedziałam się, że moja bardzo dobra koleżanka ma chłopaka. Był to dla mnie szok. Oczywiście bardzo się z tego cieszę, ale nachodzi mnie refleksja jak to jest z tymi związkami w młodzieńczym wieku? Ona była zdziwiona tym, że nie mam żadnego "kandydata" na drugą połówkę. Ale ja myślę o związkach na poważnie - by jeśli już z kimś będę, mieć w nim przede wszystkim przyjaciela, nadawać na tych samych falach, mieć podobne wartości. Powoli czuję się samotna, kiedy widzę, jak coraz więcej koleżanek ma chłopaków, a ja nie.
17-latka
Niech Bóg to ogarnie....
Widzę, że moje licealne podejście, że na studiach będę miała mnóstwo czasu na miłość, było nieco… abstrakcyjne. Wiem, że to nie ja rozdaje karty i wiem, że się dostosuję, ale… mogę chcieć, prawda? Z tym dostosowywaniem się do woli Bożej to swoja drogą też nie takie proste. Czasem w chwili szczególnej tęsknoty słyszę w swoich myślach “Czekaj” (czasem z jakimiś jeszcze delikatnymi obietnicami szczęścia), wtedy albo spływa na mnie spokój, albo przeciwnie - jakaś złość, że znów, znów tylko “Czekaj”…. Ale to nic, Bóg widzi i niech On to ogarnie: i mój spokój, i zniecierpliwienie. Wszystko. Pewnie nie pierwszy raz to ogląda i da sobie z tym radę, zresztą, że tak powiem, nie ma wyboru. Ja Mu go nie pozostawiam, modlę się, proszę, zawierzam, więc musi mi pomóc, inaczej będę bardzo zła! A złej mnie chyba Bóg nie chciałby chyba mieć na karku.
Studentka
Najpopularniejsze
- Papieska fundacja świętuje
- Co jest istotą niedzieli?
- Adam Bocheński i jego prace
- Ala tańczy cały czas
- Święto, którego chciał Jezus
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- 6 lipca 2025 Druga niedziela wakacji
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
