wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 807 | WYNIKÓW
Zgubna nienawiść
Nienawidzę szkoły. Nie lubię ludzi, nie lubię nauczycieli, nie lubię czuć się olewana i w głębi duszy nie lubię być sama. Ale często jestem. Nie potrafię wpasować się w tłum ludzi. Moje dwie dobre koleżanki integrują sie z cala klasą, ale ja nie potrafię. Zawsze cicha, słodka, nieśmiała, niezdarna, bezgranicznie miła, ustępliwa. Chciałabym być bardziej śmiała. Nienawidzę swojego wyglądu. Uważam, że jestem za gruba i brzydka. Jest w klasie chłopak, o którym nie umiem przestać myśleć. Piszemy trochę. On jest dla mnie bardzo miły. Ale on jest miły dla każdej. Dla wszystkich. Wierzę w Boga, ale nie jestem dobrą katoliczką. Jedyna osoba, która wierzy we mnie i moja wiarę to ksiądz- katecheta. Chcę coś zmienić.
Gimnazjalistka, kl. III
Emocjonalny szantaż
Jakiś czas temu przyjaciółka zauroczyła się w jednym z kolegów. Coś tam się między nimi zaczynało, ale się urwało. Teraz mi się spodobał, niesamowicie ikrzy między nami, chociaż jeszcze nie jesteśmy oficjalną parą, ale wiele czasu spędzamy razem, świetnie się dogadujemy, tęsknimy za sobą. Wszystko toczy się powoli, bez rozgłosu i chyba dlatego też jestem taka szczęśliwa, że to nasza i tylko nasza sprawa, a nie całej klasy. To mądry i wartościowy chłopak. Uznałam, że powinnam jej o tym powiedzieć. Była oburzona. Zażądała, abym natychmiast to urwała, bo przecież ona kiedyś z nim była i to niezręczna sytuacja, że przyjaźń jest ważniejsza. Czeka na moją decyzję i wierzy, że ja ją wybiorę. Pewnie, że wiele nas łączyło, ale ostatnio jakby coraz mniej. On jest zdumiony jej zachowaniem, twierdzi, że to szantaż emocjonalny.
16-latka
Jak niewolnica
Przyjaźniłyśmy się od lat, rozumiałyśmy się w pół słowa. Aż tu nagle przyjaciółka zaczęła chodzić z chłopakiem, który zabrania jej spotkań z koleżankami, źle ją traktuje. Próbowałam jej otworzyć oczy na to, jaki to typ, więc stałam się ich wspólnym wrogiem. Zerwała ze mną kontakt przed wakacjami. Teraz, w klasie już trochę rozmawiamy, widzę, jak ona mnie obserwuje, gdy umawiam się z koleżankami, gdy o czymś z zapałem rozmawiamy. Gdy w grupie koleżanek robi się wesoło, wszystkie gadamy, śmiejemy się, my dwie nadajemy na jednej fali i nagle ona robi się smutna, milknie, może obawia się, że on się dowie o jej relacjach ze mną, z nami. Tak bym chciała, aby nasza przyjaźń wróciła, ale to chyba nie jest możliwe.
16-latka
Ładowanie pamięci
Jest taki fragment w Księdze Izajasza w Piśmie Świętym, gdzie Pan mówi: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49,15). Gdzieś tam w mojej głowie jest chwila, w której pierwszy raz te słowa usłyszałam. I pamiętam potem ten pokój w sercu: Bóg nigdy o mnie nie zapomni. Choćby wszyscy zapomnieli, On nie. Nie wiem, jak to możliwe – przecież Bóg te słowa mówi nie tylko do mnie.
Zabawa z maluchem
Ferie spędzam u cioci, która ma synka, lat 5. Gdy ciocia jest zajęta, mały płacze, pyta, kiedy ona wróci. Pyta tak nieustannie, trudno go uspokoić. Tak bym chciała cioci pomóc, bo jest przepracowana, ale kuzyn jest marudny, i czasami robi na złość. Z moją siostrą jest inny, lepszy. Mam wyrzuty sumienia, że on mnie jakoś nie lubi, chociaż wczoraj chętnie się bawił. Co mam zrobić, żeby przestał płakać za mamą, żeby ciocia bez problemu mogła robić swoją pracę, a ja mogła się nim zajmować?
Nastolatka
