wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 930 | WYNIKÓW
Wyjazd do liceum?
Kończę w tym roku gimnazjum. Uważam, że w moim rodzinnym mieście nie ma wystarczająco dobrego liceum. Chciałabym pojechać do Warszawy i tak się uczyć. Już rozglądam się za dobrym liceum i internatem/bursą. Problem jest w tym, że rodzice dalej widzą we mnie małą dziewczynkę i chcą jak najdłużej trzymać przy sobie. A przecież za rok będę miała już 16 lat! Poza tym mam rodzinę i znajomych w Warszawie, więc nie byłabym sama. Chciałabym poznać Pani opinię w tej sprawie i może jakąś radę jak przekonać rodziców do swoich planów.
15-latka
Opieka nad siostrą
Jestem maturzystką, świetnie się uczę i mam ambitne plany związane ze studiami. Sytuacja rodzinna jest jednak taka, że malutka siostra jest pod moją opieką przez sporo godzin dziennie i nie można tego zmienić. Za rok, gdy wyjadę, będzie to załatwione, teraz się nie da. Nie narzekam, rozumiem, że nie mogę być na wielu imprezach, że rodzina musi sobie pomagac, ale boję się, czy ogarnę to wszystko. Wiem, że nie można mi pomóc, ale może jednak?
Maturzystka
Problem z siostrą
Moja 13-letnia siostra ciężko przechodzi okres buntu. Nie wypełnia obowiązków, przestaje się uczyć, zamyka się w pokoju, odrzuca rodzinę, nie chce chodzić do kościoła. Rodzice są zapracowani, martwia się, ja pomagam jak mogę, dbam o otoczenie domu, zarabiam na swoje wydatki, a ona? Co będzie w gimnazjum?!
Pełnoletni brat
Produkcja wspomnień
Wystarczy mieć mapę, kartkę i długopis. Najpierw jest pomysł, potem wyznaczanie szlaku i pakowanie plecaków. Tak zaczyna się większość podróży rodziny Putów. Mózgiem wyprawy jest mama Magdalena. Franek i Antek nadają jej tempo, a tata Jacek utrwala wspomnienia na zdjęciach i filmach. Razem zwiedzili już kilkaset miejsc! O planowaniu i zwiedzaniu opowiada pani Magdalena Puto, autorka bloga “FrAntki Wędrowniczki Śląskie, okolice i dalej”.
Męczące dorastanie
Chociaż mam dobrą rodzinę, kilka koleżanek, to brakuje przyjaciółki. Te dziewczyny lubię, mamy wspólne tematy, ale czasami one poruszają tematy, które mnie odrzucają. Ostatnio uświadamiam sobie, że nie mam się komu zwierzyć. Do tego męczy mnie nieśmiałość, której dawniej nie miałam. No i kolega z klasy, na którego dawno zwróciłam uwagę, zagaduję go, ale bez rezultatów. Nie potrafię wyrzucić go z serca, modlę się, ale on tam mocno tkwi. Przed nami ostatni wspólny rok w szkole.
15 latka
Koszmarny w-f
Dobrze się uczę, mam świetną rodzinę, przyjaciółkę od serca. Na przerwach śmieję się często z koleżankami. Niestety, jeden przedmiot odbiera mi całą radość życia, a jest to w-f. Dziewczyny stają się na tej lekcji bezwzględne, emocje górują. Krzyczą, że zawalam grę, nikt mnie nie wybiera do drużyny, zawsze jestem ostatnia i do tego słucham niemiłych komentarzy. Czuję się z tym okropnie, mam coraz niższą samoocenę. Przez te lekcje kompletnie w siebie nie wierzę, przed wuefem boli mnie brzuch. Nie potrafię odbić piłki, a im bardziej mnie krytykują, tym jest gorzej. Prawie nic mnie nie cieszy, po co mi dobre oceny, jeśli na każdym wuefie tak się męczę.
12-latka
Najpopularniejsze
- Papieska fundacja świętuje
- Co jest istotą niedzieli?
- Adam Bocheński i jego prace
- Ala tańczy cały czas
- Święto, którego chciał Jezus
- Na upały najlepsze jest... mleko!
- Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe
- 100 lat temu zmarł Pier Giorgio Frassati
- 6 lipca 2025 Druga niedziela wakacji
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
