wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 1159 | WYNIKÓW
Lepiej zerwać
Polubiłem koleżankę z równoległej klasy. Zaprzyjaźniliśmy się, było wesoło i miło. Ale po jakimś czasie wydawało mi się, że chciałbym czegoś więcej. Poprosiłem ją o chodzenie. Zgodziła się. Niestety, szybko poczułem, że takie relacje jeszcze nie dla mnie. Męczę się okropnie, ona coś czuje, pyta, co mi jest, ja kłamię, że ok. Nie chce jej zranić, ale nie potrafię już wytrzymać.
Nastolatek
Skarb
W którymś z listów, gdy skarżyłam się na relacje z koleżankami, na brak chłopaka, zwróciła mi Pani uwagę na to, że mam świetną rodzinkę. Po poważnym przemyśleniu odpowiadam, że tak, ma Pani rację- moja wielodzietna rodzina to wielki skarb. Może moje wakacje nie są tak wypasione jak koleżanek, ale było nam przecież tak dobrze i wesoło.
Nastolatka
Roześmiana i samotna
Pisała Pani o tym, jak cenny jest śmiech. Ja należę do bardzo roześmianych osób. Wraz z przyjaciółkami śmiejemy się codziennie i z bardzo dziwnych powodów. Jeden z kolegów wydaje się speszony, gdy na nas spogląda, bo my od razu w śmiech. Czuję, że chociaż taka wesoła, to będę osobą samotną. Jakoś nic mi nie wychodzi z chłopakami.
13-latka
Nie minęło
Zakochałam od początku 6 klasy, staliśmy się parą, ale po kilku miesiącach zerwaliśmy. Odtąd nic nie jest tak jak zaledwie rok temu. On niby strasznie się popisuje, jest wiecznie wesoły i ma wiele przyjaciół, to w środku wiele smutku. Czasem daje mi sygnały że jeszcze o mnie nie zapomniał. Ja też coś do niego nadal czuję, ale nie wiem co to.
13-nastolatka
Wielkie udawanie
W klasie staram się być wesoła, nawet głośna, zmyślam, że mam wielu przyjaciół poza szkołą, że z nimi imprezuję, co jest nieprawdą. Udaję wyluzowaną, chyba mnie lubią, ale jestem w ciągłej niepewności, zmęczona tą grą. W dodatku zbliża się moja 18-tka, powiedziałam, że zrobię imprezę, a teraz czuję, że mnie to przerasta, że nie wytrzymam tego nerwowo. Jak wybrnąć z tej obietnicy?
Licealistka
W każdym znajduje się przynajmniej odrobina dobra. Trzeba je tylko odnaleźć.
Śniło mi się, że jestem blisko swego domu, na olbrzymim placu zabaw, gdzie bawiły się gromady dzieci. Jedne śmiały się wesoło, inne przeklinały. Tak byłem tym zdenerwowany, że wpadłem między nich i waląc gwałtownie pięściami próbowałem ich pohamować. W tym momencie ukazała mi się postać. Mężczyzna. Miał na sobie spływający do ziemi płaszcz, a z twarzy promieniowało takie światło, że nie mogłem na niego patrzeć.
Przezywanie
W szkole często mi dokuczają. Przezywają mnie „grubas”. Tylko moja przyjaciółka tak nie mówi. Podziwiam wesołą starszą kuzynkę, która ma wiele koleżanek i kolegów, ciągle wychodzi, spotykają się. Chciałabym być do niej podoba. Przez to przezywanie stałam się cicha. Gdy byłam z kuzynką, dosiadł się do nas chłopak, a ja się nawet słowem nie odezwałam. No i nie miałam nigdy chłopaka, a tak bym chciała.
12-latka
Rodziców nie zmienisz
W szkole jestem wesoły, zadowolony, ale ledwo wejdę do domu to zaczynają się pretensje ojca, jego krytyka, kary niewspółmierne do winy. Mama jest niby łagodna, ale przy ojcu tego nie pokaże. Rodzice, szczególnie tato, za nic nie pokażą, że cieszą się z tego, że jestem ministrantem, że jestem głęboko wierzący. Chcę zostać kapłanem, ale z rodzicami nie mogę o tym pogadać, ojciec raczej nie chodzi do kościoła, krytykuje księży. Jak go zmienić, skoro mam takie plany?
Nastolatek
Odmawiaj
Czuję się coraz gorzej, bo przyjaciółka od dłuższego czasu bardzo mnie wykorzystuje. Posyła do sklepiku, każe wyłożyć własne pieniądze, zawsze ma jakieś polecenia, że trzeba gdzieś pobiec, coś przynieść, czegoś się dowiedzieć. Gdy próbuje odmówić, złości się, krzyczy, że na tym polega przyjaźń. Jak poprawić tę sytuację, której mam dosyć.
Gimnazjalistka
