wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2219 | WYNIKÓW
Czy ja z tego wyrosnę?
Cokolwiek bym robiła, z kimkolwiek się spotykała, już nic nie daje mi takiej radości, jak kiedyś. Cały czas czuję, że do szczęścia po prostu czegoś mi brakuje. Mam pełną, kochającą się rodzinę, jestem zdrowa, oceny też niczego sobie. Wiem, powinnam doceniać, powinnam się cieszyć. Bo wszystko właściwie w porządku. Wszystko prócz stanu psychicznego. Znajomi palą zioło, a smutki zapijają tanim winem. A ja nie potrafię, jakoś po prostu wolę cierpieć, niż się czymś odurzać i udawać, że wszystko OK. Są chwile, w których czuję się szczęśliwa. Ale jedna taka chwila na
kilkadziesiąt złych chwil, to jak kropla na oceanie. Chciałabym wierzyć, że to wina hormonów, że ja z tego wyrosnę. Ale czy na pewno? Niech mi Pani pomoże.
15-latka
Chcę pamiętać
Co zrobić, by nie zapominać? Często albo nie pamiętam tego, czego się nauczyłam (np po tygodniu) albo boję się, że zapomnę. Nie jestem nigdy pewna czy to co, pamiętam (np znaczenie słówka) jest poprawne, czy to jednak było coś zupełnie innego. Przeważnie mam w głowie taką jakby blokadę, gdy pomyślę o nauce lub mam się za nią wziąć. Uczę się dobrze, co roku mam pasek, ale gdyby ktoś mnie odpytał z materiału z ostatnich lat, miałabym problem. Nie jestem przyzwyczajona do systematycznej nauki. Chciałabym się w końcu czegoś dobrze, trwale nauczyć, by zdać maturę na wysokim poziomie.
16-latka
