Kto w nim umrze nie dozna ognia piekielnego.

Szkaplerz to "habit". Według tradycji Matka Boża objawiła się św. Szymonowi Stock, Generałowi Zakonu Karmelitańskiego w nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. i powiedziała: "Przyjmij, najmilszy synu, Szkaplerz twojego Zakonu. Kto w nim umrze nie dozna ognia piekielnego".

Szkaplerz jest Szatą Maryi, jest znakiem pokuty i nawrócenia. Oznacza poświęcenie się Niepokalanemu Sercu Maryi i naśladowanie Jej cnót, oznacza przymierze przyjaźni z Maryją. Oznacza habit Zakonu poświęconego służbie i czci Matki Bożej.

Obietnice związane z noszeniem szkaplerza:

• Kto w Nim umrze nie dozna ognia piekielnego;
• Wybawienie z czyśćca w pierwszą sobotę po naszej śmierci;
• Pomoc i obrona w niebezpieczeństwach duszy i ciała;
• Uczestnictwo w dobrach duchowych całego Zakonu karmelitańskiego za życia i po śmierci.

Szkaplerz przyjmujemy z obecności księdza lub diakona. Nosimy go na szyi tak aby jedna jego część spoczywała na piersi, druga - na plecach. Później możemy zamienić go medalikiem. Noszący szkaplerz zobowiązuje się do codziennej maryjnej modlitwy wyznaczonej przez księdza.