Solidarność

Koniec II wojny światowej dla wielu krajów Europy Środkowej i Wschodniej oznaczał dalszą niewolę w ramach bloku komunistycznego. Przez prawie 50 lat wybuchające w różnych miejscach protesty czy niewielkie powstania były krwawo tłumione. W końcu jednak się udało. I choć za upadek żelaznej kurtyny przyjmuje się zburzenie Muru Berlińskiego, to najważniejsze wydarzenia i iskra, która zapaliła ogień przemian pojawiła się w Polsce. Przełomowy okazał się sierpień 1980 roku. W wyniku protestów w całym kraju, a zwłaszcza wśród stoczniowców na wybrzeżu,  komunistyczne władze PRL musiały pójść na ustępstwa. Najważniejszym osiągnięciem było powołanie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego ,,Solidarność”, który stał się centrum opozycyjnym kraju i ruchem niepodległościowym. W szczytowym okresie należało do niego 10 milionów Polaków. Aby ratować wymykającą się komunistom z rąk władzę Polska Zjednoczona Partia Robotnicza z generałem Jaruzelskim na czele wprowadziła Stan Wojenny. Mimo zabójstw, internowania wielu działaczy i zdelegalizowania Solidarności zmian nie dało się już powstrzymać. Komuniści musieli usiąść do rozmów. 4 czerwca 1989 roku odbyły się częściowo wolne wybory do sejmu i senatu, które wygrała Solidarność. Polski sukces pokazał innym narodom, że możliwe jest pokojowe odsunięcie komunistów od władzy. Tak zwana Jesień Ludów przyniosła niepodległość wielu krajom bloku wschodniego, rozpadł się Związek Radziecki i odmieniało się oblicze współczesnej Europy.