Ludzie, choć niedoskonali, uwierzyli, że tylko Bóg może uczynić ich szczęśliwymi. Tak było z Jakubem, synem Izaaka, wnukiem Abrahama. Nie można jednak przez całe życie opierać się na wierze rodziców czy dziadków, choćby byli świętymi. Jakub sam musiał uwierzyć, że Bóg go kocha.