Stacja VI

Nie mogła obojętnie patrzeć na Jezusa tak bardzo już zmęczonego drogą i niesionym ciężarem. To nic, że żołnierze byli blisko i pilnowali, by nikt nie podchodził do Niego. Podbiegła. Zdjęła chustę i otarła Jego twarz, na której krew mieszała się z potem i kurzem. Nie spodziewała się niczego. A Jezus? Zostawił na jej chuście obraz swej twarzy.

Ile razy brakowało mi odwagi Weroniki? Gdy bałem się podać rękę, przytulić, okazać troskę, powiedzieć dobre słowo.

Panie Jezu, zostaw swoje odbicie w moim sercu, bym umiał pomagać nawet wtedy, gdy nikt mnie o to nie prosi.
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami

Więcej:

Stacja I

Pan Jezus skazany na śmierć

Stacja II

Pan Jezus bierze krzyż

Stacja III

Pan Jezus pierwszy raz upada

Stacja IV

Pan Jezus spotyka swoją Matkę

Stacja V

Szymon z Cyreny pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi