Na cmentarzu żydowskim w pięknym Kazimierzu Dolnym nad Wisłą jest miejsce przypominające tragiczne losy miejscowych Żydów. Pierwszy cmentarz Żydów kazimierskich powstał już w XVI wieku, niedaleko dzielnicy żydowskiej. Potem przeniesiono go na przedmieścia. W XIX wieku na zboczu wąwozu na Czerniawach w lesie bukowym powstał cmentarz zwany nowym. Podczas II wojny światowej Niemcy na cmentarzu mordowali Żydów i Polaków, a żydowskie miejsce pochówku niemal całkowicie zdewastowali. Niszczyli i wyrywali nagrobki (macewy), a niektórymi utwardzili dziedziniec klasztoru franciszkanów, bo tam swoją siedzibę miało gestapo, policja III Rzeszy. Z ocalałych fragmentów nagrobków w latach 80. XX wieku wzniesiono Ścianę Płaczu. Pomnik nawiązuje do jerozolimskiej Ściany Płaczu. Na środku ma pęknięcie – to symbol tragicznego losu polskich i kazimierskich Żydów. Po lewej stronie pęknięcia umieszczono nagrobki kobiet, po prawej – mężczyzn.