Litwa

  Bory, do których jeździł polować Zygmunt August, Wielki Książę Litewski, należą już do przeszłości. Mimo to ponad jedną czwartą powierzchni Litwy pokrywają lasy. Prawie cały kraj leży w dorzeczu Niemna. Jak opisywał turysta rowerowy – dziś Litwa to kraj niewielkich wsi położonych wśród przepięknego krajobrazu, dużych miast nie znajdzie się tam wiele.

Wielkim plusem, zwłaszcza z punktu widzenia rowerzysty, jest niewielkie zróżnicowanie wysokości. Najwyższa góra ma niecałe 300 metrów wysokości; na świecie są większe wieżowce. Po „wizycie” lodowca (w plejstocenie) pozostało wiele jezior, z których największe ma prawie 45 km2 powierzchni.

Początki państwa litewskiego sięgają Mendoga, który w 1253 roku zjednoczył po raz pierwszy kraj. Nie przetrwało ono jednak długo i dopiero Gedymin dokonał trwałego zjednoczenia. A jego wnuk, Władysław Jagiełło, związał się z państwem polskim. Od tego momentu aż do rozbiorów dwa sąsiednie kraje żyły w unii, o wiele wieków uprzedzając tę europejską. Jednym z najsłynniejszych miejsc na Litwie jest Góra Krzyży.

Najpierw kurhan, póżniej gródek średniowieczny, w końcu, po powstaniu listopadowym, miejsce stawiania krzyży. Obecnie niewielkie wzniesienie jest nimi pokryte. Najrozmaitszych kształtów i rozmiarów stoją jeden przy drugim, a czasem jeden na drugim. Od 200 lat pojawiają się nowe. Nawet na przekór władzom.

Najpierw zabraniał tego car, potem zakazywali komuniści. W 1961 roku buldożerami zniszczono wszystkie krzyże, a teren zaorano. Jednak natychmiast zaczęły pojawiać się nowe krzyże. W 1990 roku było już ich ponad 15 tysięcy. Od tego czasu stale ich przybywa. Każdy pielgrzym przynosi swój krzyż.