Nigdy nie wiesz, kiedy sie przyda chustka
To było kilka, może kilkanaście dni przed świętami Bożego Narodzenia. Wróciłam z pracy szczęśliwa, że już jestem w domu, że nigdzie nie muszę wychodzić. Tym bardziej że na dworze pogoda była taka, że psa żal wypuszczać. Śnieg z deszczem, przenikliwy ziąb.
Nagle ni stąd, ni zowąd przypomniało mi się, że muszę odebrać zdjęcia. Myśl była tak silna, że wydawało mi się, że to jest najważniejsza rzecz, jaką w tej chwili powinnam zrobić: wsiąść w samochód i pojechać do miasta. Przez moment przyszło małe otrzeźwienie. – Czy to przypadkiem nie za późno? – pomyślałam. – Może jest już zamknięte...
Dostępna jest część treści. Chcesz więcej?
Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
Najnowsze w serwisie
- Polski van Gogh w Warszawie
- A my wszyscy bęc!
- Co kojarzy ci się z Polską?
- Kończymy pracę nad majowym numerem
- Ruszył proces beatyfikacyjny Helenki
- Jak czytać obraz Jezusa Miłosiernego?
- Sonda stworzy "sztuczne zaćmienie"
- Rony Tabash zaprasza Polaków do Betlejem
- Czy ksiądz Wojtek boi się spowiedzi?
- Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
