Kubek śmiechu

☻ Podczas katechezy zastanawialiśmy się, kim jest prorok. – Jasnowidz – odpowiedział jeden z uczniów. Zapisałam na tablicy: jasnowidz = prorok. Jednak w dalszej rozmowie doszliśmy do wniosku, że nie chodzi o to, więc przekreśliłam znak równości. Uczniowie zrobili to samo w swoich zeszytach. Na następnej lekcji w ramach powtórki, na pytanie: „Kto to jest prorok?” Daniel zadowolony, że zna odpowiedź powiedział: „Prorok to jasnowidz bez równa się”. 

☻ Uczniowie mieli opisać scenę Zesłania Ducha Świętego. Dawid napisał tak: „Wreszcie nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy.  Wszyscy apostołowie usiedli przy ogniu, z którego ukazały się słowa w różnych językach…”.

☻ W szkole podstawowej odbywał się apel z okazji Święta Niepodległości, na który zaproszono też przedszkolaków. Po zakończeniu jeden z nich podszedł do dekoracji i oderwał papier, z którego zrobiony był Grób Nieznanego Żołnierza. Chłopiec zobaczył, że są tam ułożone poduszki. Ucieszony odkryciem, pobiegł do pani, wołając z daleka: „Proszę pani! Proszę pani! Wojsko Polskie nie umarło! Wojski Polskie żyje! Oni chcieli nas oszukać i nawkładali tam poduszek! ”.

☻ W mojej parafi i podczas Mszy roratniej ksiądz mówił o Piśmie Świętym. W pewnej chwili zadał pytanie: – A z czego składa się Pismo Święte? – Z papieru – odpowiedziało jedno z dzieci.