wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 216 | WYNIKÓW
Mocne oskarżenia
W mojej rodzinie już od dawna kiełkuje nienawiść. Mama ma problem z przekleństwami. Ostatni jej wybuch to moja wina, bo nie chciałam jej pomagać przed wigilijną wieczerzą. A potem mama jak gdyby nigdy nic, więc płakałam pół wieczoru. Dzielenie się opłatkiem. Nie chciałam tego. Kiedy czegoś nie wiem lub nie umiem zrobić, to rodzice krzyczą, poniżają mnie, mówią, że sobie w życiu nie poradzę. Zaczynam powoli w to wierzyć. Jedyną moją pociechą jest szkoła. Tam doceniają mnie przede wszystkim nauczyciele ale też koledzy i koleżanki z klasy, bo jestem wzorową uczennicą. Dlaczego moi rodzice tego nie widzą?
Nastolatka
Odłóż telefon
Czasem myślę nad tym jak by było na świecie, gdyby nie było mnie. Gdy wrócę ze szkoły, gdzie tylko z moją przyjaciółką jestem względnie szczęśliwa, to się załamuję. Chwytam za telefon. Czasem cały dzień po szkole potrafię spędzić nad telefonem, przez co zaniedbuję naukę. Gdy zwierzam się rodzicom, że sobie nie radzę, mówią że inni mają gorzej. A najbardziej przeraża mnie sam fakt, że muszę wybrać szkołę, a ja nie wiem, kim chcę zostać w przyszłości. Rodzice mówią mi, bym była lekarzem lub kimś kto dużo zarabia. Sama zastanawiałam się nad ekonomią w dziale reklam. Mama nie popiera mnie w tym. Myśli samobójcze miałam nie raz, bo myślę że wtedy rozwiąże te problemy, lecz czasem znajduję jakieś motywujące filmiki i uznaję że byłam głupia ale po jakimś czasie sytuacja się powtarza.
8- klasistka
Zawirowania w grupie
Wszystko zaczęło się od kiedy od naszej grupy przyjaciół odeszła jedna osoba. Podobno czuła, że do nas nie pasuje. Tak właściwie to prawda, więc tylko
dlatego pozwoliłyśmy jej odejść. Czteroosobowa paczka przyjaciół zmieniła się w trzyosobową. Teraz czuję, że to ja do nich nie pasuje. Interesują mnie
zupełnie inne rzeczy niż moje przyjaciółki. One chcą, abyśmy spędzały ze sobą jak najwięcej czasu w te ferie, ale ja nie chcę. Kłamię, że jestem zajęta i nie mogę się z nimi spotkać, a tak naprawdę siedzę w domu. Z drugiej strony irytuje mnie, że one tak miło razem spędzają czas. Wtedy mam jeszcze
większe wrażenie, ze do nich nie pasuje. Nie wiem jak mam wytłumaczyć sobie moje zachowanie. Mam nadzieję, że pomoże mi Pani.
Gimnazjalistka
Czy to się da połączyć?
Zwróciłam na niego uwagę już pierwszego dnia w liceum. Coraz bardziej mi się podobał. Rozglądałam się, z kim się zadaje, do jakiej klasy chodzi i czy możemy mieć wspólnych znajomych. Okazało się, że ma FB i mieszka w tym samym mieście co ja. Nie chcę zakładać FB ani Snapchata, bo to pożera czas i uzależnia. Myślę, żeby o nim zapomnieć, przecież nie wiem, jaki jest. Może powinnam zająć się nauką albo integracją w mojej klasie? Mam mało czasu i chcę mieć jak najlepsze wyniki w nauce. Jednocześnie nie mogę o nim zapomnieć, codziennie widzę go w szkole, jestem rozkojarzona i nie wykorzystuję czasu. Bardzo bym chciała, żeby do mnie zagadał, ale nie wiem, czy będę miała czas jakikolwiek związek.
15 latka
„Lekceważyć obrażanie”
Jest nas w klasie kilka przyjaciółek, które nie dopuszczają nowych do swego kręgu. Tymczasem ja chcę rozmawiać na przerwach także z innymi dziewczynami oraz marzę o przyjaźni z nową koleżanką. Jeśli to zrobię, obrażą się na wieki. Nie chcę ich stracić, bo znamy się już tyle lat. Jak rozwiązać ten problem?
Szóstoklasistka
