wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 1985 | WYNIKÓW
Konsekwencje
Poznałam chłopaka, który przyjechał z Anglii. Tak było pieknie! Tyle obietnic. On wyjechał, a ja na jakiejś imprezie pod wpływem alkoholu całowałam się z innym. Przyznałam się na gadu. I on mnie zupełnie odrzucił. Na dodatek znalazł inną dziewczynę. Czy nie mogę już tego naprawić?
Pogrążona w smutku
Duchotwórca
Była noc z 7 na 8 stycznia 1569 roku. W niedużej komnacie warszawskiego zamku odbywała się niesamowita ceremonia. Na środku, ubrany w szatę pokrytą dziwacznymi znakami, stał brodaty mężczyzna. Mamrotał coś pod nosem, wyczyniając rękami niezrozumiałe gesty nad kadzielnicą, z której wydobywał się biały dym. W głębi pokoju siedział król Zygmunt August.
Wymagania są potrzebne
Mam pełnoletniego chłopaka. Na początku było pięknie, chociaż on mi nigdy nie powiedział, że mnie kocha, nawet nie padło pytanie o chodzenie. Strasznie dużo jego zachowań mi nie pasuje, a on twierdzi, że ja za dużo narzekam, że trudno mi dogodzić, że ciągle mam jakieś ale. Z drugiej strony chciałabym w końcu wiedzieć, kim dla niego jestem i jakie ma plany. Czy to za duże wymagania?
Licealistka
Nagłe uderzenie
Przyjaźnimy się od początku liceum i nagle uderzyło mnie uczucie. A ona, piękna i szalona, widzi we mnie przyjaciela. Toczą się w klasie dyskusje o przyszłości i ona mówi, że chyba wyjedzie daleko. Nie pokazałem, jak mnie to uderzyło. Dzisiaj zapytała, co powinna ubrać na spotkanie z chłopakiem...
Licealista
Męki dorastania
Od paru miesięcy moje zachowanie się pogorszyło. Z mamą coraz gorzej się dogaduję, tzn. są chwile kiedy wszystko jest w porządku, ale coraz częściej się kłócimy. Dawniej też nie było idealnie, ale teraz mam wrażenie, że coraz bardziej ją odtrącam, choć tego nie chcę. Po prostu mówię rzeczy, których nigdy bym nie powiedziała. Wiem, że pewnie mam grzech, ale nie potrafię powiedzieć inaczej, bo bym skłamała. Coraz częściej "mam dołek". Wtedy idę do kościoła, bardzo mi to pomaga, tylko to trzyma mnie przy życiu. To wszystko bez sensu.
Nastolatka
Odpuść
5 lat temu zakochałam się - ministrant, rok starszy, inteligentny, zabawny, co prawda nieco specyficzny ale jako 9 - latka nie widziałam jego wad, zresztą do niedawna wciąż tak było. Ostatnio dostrzegam jego wady. Nachodzą mnie wątpliwości, czy to uczucie po prostu nie gaśnie. A ja się boję. Mam okropny mętlik w głowie. On jest obojętny. Dołączyłam do wspólnoty, w której on jest od lat i mam wrażenie, że on jest z tego niezadowolony. Zachowuje się w stosunku do mnie inaczej niż do każdej innej osoby, trzyma dystans, nie zachowuje się normalnie. Tylko w kościele spogląda na mnie. Chciałabym normalnej, koleżeńskiej choćby relacji. Nie wiem, czy on jest gotowy i czy to ma w ogóle sens. Czy mogę, czy mam jakiekolwiek prawo i możliwości, żeby o nas, o naszą relację walczyć
14-latka
Najpopularniejsze
- Jezus jest naszym nauczycielem
- O posłuszeństwie
- 1758 kilometrów w 13 dni
- Załącznik #9402206
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
