wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 842 | WYNIKÓW
Marzenie o tenisie
Podczas wakacyjnego turnusu mieliśmy zajęcia z profesjonalnym trenerem tenisa. Szło mi naprawdę dobrze. Zauważył też to trener i powiedział, że mógłbym zapisać się na jakieś lekcje. Bardzo chętnie bym tak zrobił, ale mieszkam na wsi. Mamy co prawda orlika, ale nie mam z kim grać. Poza tym, to dość drogi sport, a w mojej rodzinie sytuacja materialna wygląda bardzo słabo. Nie chodzi mi o karierę tenisisty, ale przyjemność gry.
Gimnazjalista
Nadmiar ambicji
Od zawsze byłam bardzo dobrą uczennicą, co roku świadectwa z czerwonym paskiem, zawsze przygotowana do lekcji, odrobione zadania, itd. Męczą mnie straszne ambicje. Dużo czasu poświęcam na naukę, jednak w razie jakiegoś niepowodzenia, złej oceny, bardzo źle na to reaguję- "załamuję się" i cały dzień mam już zmarnowany. Moi rodzice nie stawiają mi wymagań- w razie niepowodzeń, mówią mi, żebym się nie przejmowała. Problem leży we mnie, w mojej głowie i nie wiem, jak sobie z tym radzić. Nie potrafię się nie przejmować. Mam też ogromne kompleksy. Ciągle mi się coś w sobie nie podoba, mimo tego, że jestem podobno bardzo szczupłą. Dziewczyny w gimnazjum, zazdrosne o oceny, ciągle nazywały mnie brzydką i grubą. Teraz ludzie mnie lubią i nie narzekam na brak znajomych
15-latka
Jesienne zmęczenie
Rok temu ogarnął mnie okropny stan, wszechobecny pesymizm, brak chęci do życia. Minęło latem. Jedna z niewielu przyjaciółek wspierała mnie, chociaż sama miała problemy. Niestety, znowu zaczyna mi na wszystkim nie zależeć. Pianino, śpiew, niemiecki, rysunek architektoniczny, na który zdołałam iść zaledwie raz. Nawet szkoła. Prymuska taka jak ja ślęczy obecnie nad książką od chemii i błądzi pośród stron, myślami będąc w innym miejscu. Przestaje dbać o wszystkie moje zajęcia. Znowu zaczynam myśleć, że kształcenie się w jakimkolwiek kierunku jest bez sensu, bo nigdy nie dojdę do ustalonej przez siebie perfekcji. Zaczyna się nocny płacz bez powodu, tęsknota za kimś, kto jest obok mnie. Tworzenie problemów, których tak naprawdę nie ma.
Nastolatka
Rozstanie to nie koniec przyjaźni
Zaprzyjaźniłam się z koleżanką z klasy. Zawsze miałam z nią tematy do rozmów i mogłyśmy sobie powiedzieć wszystko. Nigdy się razem nie nudziłyśmy. Chodzimy do szkoły muzycznej połączonej z gimnazjum. Niestety, moja przyjaciółka stwierdziła, że granie na instrumencie nie cieszy jej tak jak mnie i jest jej smutno bo mieszka w bursie. Powiedziała mi, że zmieni szkołę. Nie chcę jej stracić. Mieszkamy daleko od siebie i nasze spotkania byłyby bardzo rzadkie.
Gimnazjalistka
Najpopularniejsze
- O Frassatim „Mały Gość” pisał już prawie 90 lat temu
- Niemożliwe dokonało się dzięki Duchowi Świętemu
- Nasz Bóg nas słucha
- Załącznik #9402200
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
- Wypisz dziecko z edukacji zdrowotnej
- Opowieść o świętym synu, Karolu Acutisie
- Frassati: życie bez wiary to nie życie
