wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2554 | WYNIKÓW
Są takie sfery w życiu, o których opowiada się tylko najbliższym albo wyłącznie Panu Bogu
Zapytano kiedyś papieża Jana XXIII, czy można wydać jego osobiste notatki, które zaczął prowadzić jeszcze jako nastolatek. Papież odpowiedział tak: „Dawniej odczuwałem pewną odrazę na myśl o rozgłaszaniu moich tak osobistych spraw. Rozumiem dobrze, że o papieżu ludzie chcieliby wszystko wiedzieć i że wszystko może przydać się historii. Ale w tych kartach jest zawarta cała moja dusza, to, co bardziej niż cokolwiek innego odczuwam jako swoją własność”.
Zazdrosna przyjaciółka
Zostaliśmy niespodziewanie parą. Fantastycznie się dogadujemy. W szkole się nie afiszujemy, żadnych czułości, a w klasie relacje koleżeńskie. Chociaż chętnie robimy coś wspólnie, gdy mamy pracę w zespołach. Niestety, przyjaciółka dziewczyny jest strasznie zazdrosna o nasze kontakty. Cały czas mnie krytykuje, że za dużo jesteśmy razem, że odbieram jej przyjaciółkę i czuję się, że ona wnet postawi warunek- albo on, albo ja. My ją lubimy, cały czas ustępujemy, ale to już staje się niesmaczne i mam ochotę coś powiedzieć. Wiem, że to tylko sytuację pogorszy.
15-latek
Nie szukaj wymówek
Mam dorosłego brata, który nigdzie nie pracuje i mocno mnie krytykuje, dokucza. Mama tylko mi daje kary, zabiera telefon za byle co, a on nie ma kar. Jak wyjaśnić mamie, że to jest złe, co się u nas dzieje? Mama wzdycha, niby go upomina, a on się śmieje i mówi, że kiedyś mu podziękuję. Zaczynam się bać swojego brata, a nikt nie stanie w mojej obronie. Tata zapracowany, a gdy jest w domu to nerwowy. Przez to wszystko jestem zbyt zmęczona, żeby się uczyć. Mówiłam to mamie a ona mówi że i tak bym się nie uczyła.
15-latka
Stoję i milczę
Nadal często zdarza mi się powiedzieć coś głupiego. Stoję z boku i nie odzywam się, nie spotykam z dziewczynami, bo jestem inna. Nie mam z nimi o czym rozmawiać. Stoję koło nich i milczę, bo nie wiem, co powiedzieć, co by je zainteresowało. Tutaj to ze mną jest problem. No i nie mam żadnej pasji.
Nastolatka
Potęga humoru
Gdy mi coś nie wyjdzie np. powiem coś głupiego, ale nikogo to nie zraniło albo pomylę się i jeszcze będę stawiać przy swoim, a potem przeproszę to i tak potem nawet przez kilka dni nie umiem sobie przebaczyć. Czasem nawet po kilku miesiącach przypominam sobie tą sytuację i potrafię płakać do późnego wieczora. Jak mam sobie z tym poradzić? Czy wszystko jest ze mną w porządku?
12-latka
