wyszukiwanie proste > WYSZUKIWANIE | 2577 | WYNIKÓW
Nie wytrzymam
Od zawsze byłam nielubiana w klasie. Nikt nie chciał siedzieć ze mną w ławce, chociaż nie znałam powodu. Wszyscy uważali mię za klasowego "kujona". W 5 klasie zaprzyjaźniłam się z pewną koleżanką z klasy. Ale jesteśmy tak różne, ona się nie uczy, a ja przeciwnie. Nie wytrzymuję już w klasie, gdzie nikt ze mną nie rozmawia. Do tego okazało się, że zostaję w tej samej klasie jeszcze 2 lata.
Zagubiona szóstoklasistka
Samotna na przerwach?
Na długą wycieczkę zaprosiłyśmy do naszego pokoju dziewczynę. No i one się zaprzyjaźniły, a ja stałam się piątym kołem u wozu. Moja stara przyjaciółka wybrała już dawno profil ścisły w gimnazjum. Gdy usłyszała, że jej nowa „przyjaciółka”, która mnie nie lubi, idzie tam gdzie ja, powiedziała, że i ona wybiera ten profil. To może ja wybiorę inny, gdzie idzie jedna dziewczyna z klasy? Boję się, że w wymarzonej klasie będą samotna, szczególnie na przerwach.
Szóstoklasistka
Samotna w klasie
Na urodzinach mojej przyjaciółki dziewczyny zaczęły temat, że ja cały czas muszę chodzić do kościoła, że na każdy pierwszy piątek
chodzę do kościoła. Nie mam prawdziwej przyjaciółki. Przyszła do mnie jedna z dziewczyn, zaczęła obgadywać inne, żebym ja ich nie lubiła. Potem im powiedziała, że ja je obgadywałam. Do tego one są bardzo wulgarne. Źle się czuję taka samotna.
12-latka
Co minęło, nie wróci
Bardzo się ostatnio zmieniłam, nawet trener powiedział, że stałam się poważniejsza. Kiedyś szalałam z koleżanką. Teraz rzadziej się spotykamy, nie organizujemy żadnych akcji, ona nie proponuje wspólnego wyjścia, ma nową koleżankę. Chciałabym, aby wróciły dawne czasy, gdy byłam szalona i beztroska.
Gimnazjalistka
Trzeba się odważyć...
Od jak dawna sięgam pamięcią znałem pewną dziewczynę. Wychowaliśmy się na jednym podw órku. Nie wyobrażaliśmy sobie choćby jednego dnia bez wspólnej zabawy. Śmiało mogę stwierdzić, że ten okres, tj. w wieku 4-7/8 lat był najpiękniejszy w ciągu całego mojego krótkiego życia. Następnie udaliśmy się do innych do innych szkół podstawowych. Mniej więcej od tego właśnie czasu zaczął pojawiać się między nami taki znikomy murek, który z każdym kolejnym rokiem rósł . Jednak wtedy nie zdawałem sobie z tego sprawy, a następnie było mi to strasznie obojętne. Uczyliśmy się w jednym gimnazjum, ale w różnych klasach. Traktowaliśmy się jakbyśmy się nigdy nie znali. Po dwóch latach zaczęło mi to bardzo przeszkadzać i próbowałem nawiązać kontakt i zniszczyć mur. Coraz bardziej Jej potrzebuję, ale coraz dalej mi do Niej. Mam napady agresji lub smutku. Dwa razy udało nam się stać w jednej grupie i wtedy normalnie rozmawialiśmy, ale gdy raz zostaliśmy sami na przystanku- milczałem.
16-latek
To nie musi być zły rok
Miałem masę problemów związanych z dojrzewaniem, szkołą itd. Żeby to odreagować, na przerwach siedziałem sam, nie odzywałem się do nikogo, ze szkoły jechałem prostu do domu, a na spotkaniach ze znajomymi siedziałem z boku. Gdy problemy minęły, nie potrafiłem się wyrwać ze świata, który stworzyłem wokół siebie. Zacząłem się bać rozmów, czułem się inny, niepotrzebny. Nie znoszę prac w grupach, stresuję się wyjściem do sklepu, biblioteki, czy lekarza, dlatego cały wolny czas spędzam w domu. Czuję że bardzo potrzebuję innych ludzi, ale nawiązywanie relacji i ich utrzymanie jest dla mnie czarną magią. Przede mną ostatni rok gimnazjum i boję się, że będzie to dla mnie fatalny okres.
Gimnazjalista
Najpopularniejsze
- Car na rowerze do Rzymu
- My już wysłaliśmy kartę do Papieża, a wy?
- Kiedy wspominać będziemy świętych Acutisa i Frassatiego?
- Uśmiechnij się do kogoś, kogo nie lubisz
- Zawsze pamiętajmy o Jezusie
- Życie w ciemności
- Załącznik #9402194
- Katowice mają nowego arcybiskupa
- Wyślij kartę urodzinową papieżowi Leonowi
- Papieżowi brakuje prowadzenia samochodu
