wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 2847 | WYNIKÓW
Bezmyślne zachowania
Koledzy w mojej klasie to chłopcy bardzo żywi- nieustanne bójki, wygłupy, lekceważenie nauki, tylko zabawa. Jestem inny i z tego powodu mi dokuczają. Mam bardzo dobre oceny, nauczyciele mnie chwalą, przez co sytuacja jest tylko gorsza. Nie zmienię się dla nich, ale przecież w niczym im nie przeszkadza, to oni śmieją się ze mnie, wyzywają, krzyczą głośne uwagi, krytykują pracowitość. Jestem zmęczony sposobem traktowania mnie przez kolegów.
12-latek
Przyjaźń nie może być zaborcza
Na jednym z portali poznałam pewną dziewczynę. Szybko połączyła nas przyjaźń. Niestety, mieszka ona na drugim końcu Polski. Próbowałam zaproponować spotkanie, jednak jej mama jest przeciwna naszej znajomości. Zabrania jej kontaktować się ze mną, a ja odchodzę od zmysłów. Nasz kontakt się urywa, ale ja nie chcę kończyć tej przyjaźni! Ona jest moją jedyną przyjaciółką. Wśród rówieśników nie znajdę żadnej bratniej duszy. Płaczę w szkole, przez co nie potrafię się skoncentrować na lekcjach. Co mam zrobić?
14-latka
Refleksje samotniczki
Jestem typem samotnika. Od dziecka lubiłam bawić się sama. Często słyszałam: "czemu nie pójdziesz do dzieci? czemu nie pobawisz się z koleżanką?". I szłam, bawiłam się z dziećmi, ale jeśli miałam okazję, czmychałam w jakiś kąt, gdzie za towarzyszkę zabaw służyła mi moja wyobraźnia. Nie pamiętam, żebym nudziła się sama ze sobą. I tak jest do teraz- nawet jeśli nic aktualnie nie robię, to zawsze nad czymś się zastanawiam, o czymś rozmyślam. Tymczasem panuje jakieś straszliwe parcie na posiadanie znajomych, towarzystwa, na zabawę. Pod koniec gimnazjum dałam sobie wmówić, że to moja wyłączna wina, że nie posiadam dużego grona znajomych, że nie wychodzę często, nie bawię się i nie imprezuję- co więcej, że to jest czymś wielce nagannym i powinnam "czym prędzej to zmienić, żeby nie być dzikusem!". A bycie dzikusem jest nielegalne.
Dziecinna i męcząca
Do klasy doszła nowa koleżanka, znam ją w z widzenia, z parafii. Denerwuje mnie to, że cały czas się pyta, czy ją lubię, czy jesteśmy przyjaciółkami, bo ona ma wrażenie że jej nie lubię itd. Poza tym jest miła, tylko trochę dziecinna. Opowiadała mi też o jej problemach z rodzicami. Wtedy robi mi się jej żal. Od pierwszego dnia nalega, żeby się spotkać, choć mówię jej, że nie mogę, jestem już umówiona. Nie mam pojęcia, jak dać jej delikatnie do zrozumienia, że nie chcę żebyśmy były ,, przyjaciółkami na śmierć i życie" wystarczy mi, że jest moją koleżanką.
Nastolatka
Scenariusz nasz czy Boży?
Od początku nauki w liceum zwróciłam na niego uwagę, ale oboje jesteśmy nieśmiali, nie spieszyłam się, cieszyłam się, że jest. No i mocno się o niego modliłam. W tym roku matura, rozstanie i co? Czekam, że Pan Bóg zacznie działać. Bo czuję, że to jest ten właściwy, że on o mnie myśli. Co mam robić?
Maturzystka
Najpopularniejsze
- "Obejmując z woli Narodu urząd Prezydenta"
- Szybsze jest zdrowsze
- Największy pożar w kraju w XXI wieku
- Czas na to, by porozmawiać z Bogiem
- Dwa ważne pytania
- Weź krzyż i idź za Panem Jezusem
- Adam Bocheński i jego prace
- Młody artysta stworzył portrety wszystkich papieży
- Czuwa nad waszym bezpieczeństwem w górach
- Dziś święto św. Jakuba Apostoła
