wyszukiwanie zaawansowane > WYSZUKIWANIE | 4387 | WYNIKÓW
Początek samodzielnego życia
Po maturze przyjechałam do Anglii na zaproszenie siostry. Załatwiła mi pracę, mieszkam u niej. Nie wierzę w siebie, wciąż mam w głowie mamę, która mnie nieustannie krytykowała, uważała, że nic nie potrafię, więc nie umiem nawiązać kontaktów z ludźmi, wycofuję się, wstydzę, nic mi nie wychodzi...
Bezradna
I to ma być ideał?
Na przystanku wsiadł pewien chłopak. Od tego momentu nie potrafię trzeźwo myśleć. Kompletny ideał pod względem wyglądu. Zupełnie sfiksowałam na jego punkcie. Koleżanka go zna. Podobno to fajny chłopak. Ale ja jestem nieśmiała, więc całymi nocami płakałam, wpatrując się w jego zdjęcie. Koleżanka mnie skołowała i napisała do niego o mnie, potem ja próbowałam do niego napisać, ale on milczał. Czułam się jak kretynka. Już wiem, że on nie chodzi na religię, pije alkohol, coś tam bierze. Kończy technikum i pewnie wyjedzie. Jak go wyrzucić z serca? Próbuję nawiązać kontakt z innymi, ale ciągle myślę o nim.
Dziecinne zachowanie
Byliśmy przyjaciółmi, chodziliśmy nawet krótko ze sobą. Zerwaliśmy, bo uznałam, że za wcześnie na takie relacje, że to nie ma sensu. Teraz on udaje, że mnie widzi, nawet cześć nie powie. Denerwuje mnie ta sytuacja i mam ochotę na rozmowę z nim. Kluczymy po szkole, ale to nie jest proste, ciągle gdzieś tam się widzimy.
14-latka
